PS_NyG_2011v058n002p0419_0453

EL HORIZONTE ÉTICO-EX3STENCIAL DEL MUNDO MULTICULTURAL. Este contexto intelectual aperturista de la metafísica influye en su concepto de persona60. Es verdad que no realiza ninguna defini­ ción antropológica de persona, sino que la explica en el contexto tri­ nitario. Pero la noción de persona se aplica a la creatura, al hombre, de modo análogo a como se hace en Dios61. Efectivamente, en el concepto de persona aparecen dos concepciones contrapuestas. Por un lado, tenemos argumentos de autoridad que nos hacen ver que la persona se define por ser sustancia62, definición de tradición boecia- na ( “Persona est naturae rationalis individua substantia ”63), expues­ ta por otros autores como san Agustín64, san Anselmo65 o Hugo de San Víctor66. Por otra parte, se define la persona por ser relación, tal y como había sido expuesto por Ricardo de San Víctor67. San Buena­ ventura no hace una cuestión polémica de esta dualidad de fuentes, 60 Cf. L. IAMMARRONE, La Trinidad , en J. A. MERINO y F. MARTÍNEZ, Manual de Teología franciscana , Madrid, BAC, 2003, 57-148. 61 S. BUENAVENTURA, - 1Sent., d. 25, a. 2, q. 2, concl.: I, 444b-445. 62 Ib ., d. 25, a. 1, q. 1: I. 435a. 63 BOECIO, De persona et naturis duabus, c. 3, PL 64, 1343c-d. Cf. M. LUTZ- BACHMANN, «Natur» und «Person» in den «Opuscula Sacra» des A. M. S. Boethius , en Theologie und Philosophie 58 (1983) 48-70. 64 “cum dicimuspersonam Patris, aliud dicimus quam substantiam Patris... Et quemadmodum hoc illi est esse quod Deum esse, quod magnum, quod bonum esse; ita hoc illi est esse, quod personam esse" (S. AGUSTÍN, De Trinitate , lib. 7, c. 6, n. 11, PL 42, 943). 65 “...quot sunt personae: quod in pluribus hominibus, qui quot personae, tot individuae sunt substantiae, cognoscitur” (S. ANSELMO, Monologion , c. 78. PL 158, 221d). 66 “Ad se quippe dicitur persona, non ad Filium , vel ad Spiritum sanctum sicut Deus et similia. Hoc enim solum nomen est quod cum dicatur de singulis ad se, pluraliter non singulariter accipiatur in summa. Dicimus namque quod Paterest persona, et Filius persona, et Spiritus sanctus persona. Pater tarnen et Filius et Spiri­ tus sanctus non una persona, sed tres” (HUGO DE SAN VÍCTOR, De sacramentis, p. 1, lib. 2, c. 4, PL 176, 377d). 67 "... quod persona divina sit divinae naturae incommunicabilis existen- tia”; “Fortassis erit planius et ad intelligendum expeditius, si dicimus quod persona sit existens per se solum juxta singulärem quemdam rationalis existentiae modum ” (RICARDO DE SAN VÍCTOR, De Trinitate , lib. 4, c. 22; 24, PL 196, 945c; 946c). Cf. P. HOFFMANN, Analogie und Person, Zur Trinitätsspekulation Richards von Sankt Viktor , en Theologie und Philosophie 59 (1984) 191-234; E. REINHARDT, La metafl- NAT. GRACIA LVIII 2/mayo-agosto, 2011, 419-453, ISSN: 0470-3790 445

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz