PS_NyG_2000v047n002p0779_0835

LA ESCLAVITUD EN EL MUNDO ANTIGUO 829 En un mundo donde todos son obra de un mismo Señor, no tienen sentido esas diferencias. Todos, sin distinción, son servidores y hermanos en el Señor, que llama a ser caritativos a unos con los otros. «Así, pues, aunque uno se llame señor y otro siervo, todos, sin embargo, en cuanto somos de la misma condición y en cuanto esclavos de quien nos ha creado, somos compañeros de servidum­ bre» 123. La actitud hipócrita y autosuficiente no tiene cabida, ya que el dominio del hombre está limitado al de Dios, es Él quien lo per­ mite y posibilita. La distancia entre las creaturas y su Creador, como recuerda san Basilio, es insalvable, mostrando que las diferencias a las que unos aluden no tienen sentido. «Tales son las potencias desertoras que, por haber levantado la cerviz contra Dios omnipotente, se niegan a servirle, no porque sean de otra naturaleza, sino porque no quieren someterse al crea­ dor. ¿A quién llamas, pues, libre? ¿Aquél sobre quien nadie reina? ¿El que ni tiene poder de mandar sobre otro ni aguanta que le mande nadie? Pero no hay entre los seres naturaleza semejante, y pensar eso contra el Espíritu Santo es impiedad manifiesta. De suer­ te que, si ha sido creado, sirve evidentemente como esclavo, a la manera que sirven todas las cosas. “Porque todas las cosas —dice la Escritura— te sirven” (Ps 116, 91). Mas si está por encima de la creación, participa de la realeza divina»124. dem nullum esse natura servum. Aut enim potentia oppressi, sub iugum servitutis inducti sunt, velut in bello capti: aut ob pauperatem in servitutem adacti sunt, velut Aegiptii Pharaoni: aut iuxta sapientem quamdam et arcanam dispensationem, qui inter filios deteriores sunt, parentum voce, sapientioribus ac melioribus in servitutem addicti sunt; quam haudquaquam condemnationem , sed beneficium potius dixerit aequus rerum aestimator»: B asilio M a g n o , De Spiritu Sancto, 20 (PG 32, 159). 123 «Itaque quamvis hic herus, ille servus appelletur, omnes tarnen et quatenus sums eiusdem inter nos conditionis, et tanquam illius qui nos condidit mancipia, conservi sumus»: Ibid (PG 32, 162). 124 «Cuiusmodi sunt virtutes desertrices, quae quod cervicem erexerunt adver- sus Deum omnipotentem, servitutem detrectant, non quod aliter natura comparatae sint, sed quod subditae esse nolint Creatori. Quem igitur appellas liberum? Eum qui sine rege est? Qui neque imperandi alteri potestatem habet, neque alterius imperium admittit? At nec est istiusmodi natura in rebus conditis, et hoc de Spiritu cogitare aperta impietas est. Quare si Spiritus creatus est, profecto servit cum omnibus. Omnia enim, inquit, serviunt tibi; sin supra creaturam est, regni quoque consors est»: Ibid.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz