PS_NyG_2000v047n002p0359_0406

394 FRANCISCO DE ASÍS CHAVERO BLANCO a la prudencia del mundo, sino también, en cierta manera, a la peri­ cia en las letras, para poder ofrecerse desnudo a los brazos del Cru­ cificado 153. Buenaventura evoca perfectamente las enseñanzas de Francisco sobre la pobreza material y la condición de peregrinos y advenedizos que han de tener los frailes y la condición de ingreso en la Orden: el venderlo todo y darlo a los pobres, del Evangelio de Mateo (Mt 19, 21) 154. En su obra exegética y teológica, Buenaventura ha desarrollado un teología de la pobreza a la que considera el fundamento de la perfección evangélica, está en oposición a la avaricia y a la sober­ bia 155. Con una idea de san Ambrosio dirá que la pobreza es la prima parens virtutum porque, despreciando las realidades munda­ nas, merece las eternas a ejemplo de Cristo, que siendo rico se hace pobre por nosotros 156. Su pobreza es invitación a la pobreza 157. En su nacimiento se ha dado ya un ejemplo de virtud y se ha manifes­ tado un camino de salvación 158. La pobreza del nacimiento de Cris- 153 «Ad huius, inquit, culmen qui cupit attingere, non solum mundanae pru- dentiae, verum etiam litterarum peritiae renuntiare quidam modo debet, ut, tali expropiatus possesiones, introeat in potentias Domini et nudum se offerat brachiis Crucifixi», Legenda Maior 7, 2 (VIII, 523; AF X, 587). 154 Cf. Legenda Maior 7, 2-3 (VIII, 523; AF X, 587-588). 155 «Et nota, quod magis dicit: Pauperes evangelizantur, quam virgines vel obe­ dientes, quia paupertas fundamentum est evangelicae perfectionis. Quia fundamen- tum civitatis Babylonis est avaritia, secundum illud primae ad Timotheum ultimo: “Radix omnium malorum cupiditas” et “superbia omnis peccatum initium”, secun­ dum quod dicitur Ecclesiastici decimo; sic paupertas spiritus, quae includit opposi- tum utriusque, scilicet paupertatem et humilitatem, est fundamentum perfectionis evangelicae; est etiam consummatio eiusdem, secundum illud secundae ad Corint- hios octavo [2J: “Altissima paupertas eorum abundavit in divitias simplicitatis eorum”», Comment. in Evangelium Lucae 7, 22 ; n. 41 (VII, 175). El texto parece inspirarse en el tema de las dos ciudades de san Agustín. Cf. Enarratio in Psalmum 64, 2 (PL 36, 773-774; CCL 39, 823); De Genesi a d litteram 11, 15, 20; De Civitate Dei 14, 28 (PL 41, 436; CCL 48, 452-452); 17, 16, 2 (PL 41, 549-550; CCL 48, 580-583). 156 Cf. Comment in Evangelium Lucae 6, 20, n. 51 (VII, 148); S an A m bro sio , Commentarium in Evangelium Lucae, líber 5, 6, 20, n. 50 (PL 15, 1650; CCL 14, 152). 157 «Sic ergo Christum paupercula mater peperit, ut nos ad paupertatem invita- ret et sua inopia ditaret», Comment. in Evangelium Lucae 2, 6, n. 15 (VII, 47). 158 En el comentario a san Juan se lee: «Prima hora est incamatio, et haec libe- rat a superbia illum inando ad humilitatem, quia humiliavit se in incarnatione; ad Philipenses secundo [7]: Exinanivit semeptisum, formam servi accipiens. Secunda est nativitas, et haec liberat ab avaritia illuminando a paupertatem, quia Christus natus

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz