PS_NyG_2000v047n002p0359_0406

392 FRANCISCO DE ASÍS CHAVERO BLANCO so y llegar a su cumplimiento como creatura de Dios, porque el hombre, en cuanto imagen divina, es un co-dialogante de Dios. Cre­ ado como capax Dei et particeps esse potest es creado como poten­ cia obedencial para la Encarnación 144. El hombre ha sido creado en vista a un Tú divino, en vistas a Dios, y por ello es creado como cercano y próximo a Dios para, en el mismo estado de inocencia, ser, por el Verbo increado, informa- bilis ad gratiam. Después del pecado, la condescensio tiene la fun­ ción de hacer al hombre apto para la gracia 145. Este mismo don de la gracia es dado al hombre por su debilidad y su impotencia, por medio del Verbo crucificado 146, prolongándose después en la vida de la fe mediante el Verbo inspirado 147. La humillación de Dios comienza en la misión del Hijo 148 y sólo en la pobreza y en la humildad del Hijo es como el hombre indigente puede encontrar a Dios, porque la revelación de Cristo en la carne es la que llena la pobreza del hombre 149. Buenaventura destaca la que pudiéramos llamar distancia cualita­ tiva infinita entre Dios y el hombre, subrayando la grandeza de Dios con las ideas de improportionabilitas, incomprehensibilitas, pero estas 144 Cf. 3 Sent d.2 a q.2 f. 2 (III, 40); concl. ad 1-2 (III, 41). 145 «Certum est, quod origínale principium, quod est Deus, quando creavit hominem ad imaginem et similitudinem suam in statu innocentiae, ita propinquum creavit illum sibi, ut per Verbum increatum informabilis esset homo ad gratiam. Post- quam vero homo lapsus est per peccatum, providit divina sapientia modum condes- censionis per Verbum incarnatum, per quod homo adaptaretur ad gratiam», De sep­ tem donis, 1, 5 (V, 458). 146 «Descendit gratia in nos per Verbum crucifixum... Ut sanaret languores nos- tros, descendit in nos per Verbum crucifixum», De septem donis 1, 6 (V, 458). 147 «Quantumcunque Deus misit Filium suum in carnem, nisi credas ipsum crucifixum non habebis gratiam», De septem donis 1, 7 (V, 458). 148 «Condescendí autem nobis, qui se exprimit per Verbum incarnatum», Hex 9, 4 (V, 373). 149 «Animae igitur infimitate datus est parvulus noster in virtutem... Lapsus iste est genus humanum infirmitatum et debilitatum; virtus ei datur quando virtus et sapientia incarnantur. Sed numquid non erat fortitudo, etiamsi non incarnaretur? Erat utique sed Dei, nobis vero improportionabilis omnino, et ideo congruum fuit fortitudinem infirman, Deum fortissimum fieri infantulum. Ante enim erat cibus solidus angelorum; sed sugens matris ubera, pañis effectus est parvulorum et sus- tentaculum infirmorum», Sermo 1 in Vigilia Nativitátis, Sermones de Diversis, Ed. Bougerol, 74-75 (IX, 90).

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz