PS_NyG_2000v047n002p0359_0406

ANTROPOLOGÍA. CRISTOLOGÌA. POBREZA 383 zarse de otros modos posibles, pero la forma de la pobreza y de la humillación son las formas más congruentes 106. La función mediadora de la reconciliación se realiza bajo la forma humillada 107. Pobreza y humildad vienen a constituir en Buenaventura las estructuras necesarias, queridas por Dios, en la revelación histórica en Jesucristo, de forma que vienen a constituir la lógica interna de la misma. La Encarnación representa la condescensio divina que va desde la riqueza a la pobreza y a la debilidad del hombre. En toda obra de Dios se manifiesta su poder; en la obra de la redención se manifiesta su benignidad y su misericordia; aquélla había brillado en la creación, pero aún estaba oculta su misericordia, que se manifestó en la reden­ ción del hombre 108. La Encarnación es la respuesta libre y amorosa a la pobreza humana que se transforma en plenitud 109. La Encarnación personam? Quid sapientius et congruentius quam quod ad perfectionem totius univer­ si fìeret coniunctio primi et Ultimi, Verbi scilicet Dei, quod est omnium principium, et humanae naturae, quae fuit ultima omnium creaturarum? Quid benevolentius, quam quod Dominus propter servi salutem accipiat fonnam servi?», Brev 4, 1, 2 (V, 241). 106 «Per Verbum incarnatum facta est salus et reparatio generis humani, non quia aliter Deus non potuerit haumanum genus salvare et liberare, sed quia nullus alius modus erat ita congruus et conveniens ipsi reparatori et reparabili et reparatio- ni-, Brev 4, 1, 1 (V, 241). 107 «Cum principium reparativum in reconciliando necessario habeat mediato- ris officium; ideo necesse est, quod habeat convenientiam cum utroque extremorum non solum quantum ad natura, verum etiam quantum ad ea quae sunt circa natu- ram. Quoniam ergo Deus est iustus et beatus, impassibilis et inmortalis; homo vero lapsus est peccator et miser, passibilis et inmortalis; necesse fuit, mediatorem Dei et ominum, ut hominem posset reduccere ad Deum, cum Deo communicare in iustitia et beatitudine, cum homine vero in passibilitate et mortalitate; ut sic, habendo mor- talitatem transeuntem et beatitudinem permanentem, hominem reduceret de prae- senti miseria ad vitam beatam... Quoniam ergo Christus mediator debuit habere tnno- centiam et beatitudinem fruitionis cum mortalitate et passibilitate; hinc est, quod simul debuit esse viator et comprehensor», Brev 4, 8, 3 (V, 248-249). 108 «Etsi in omni opere Dei ostendatur divina potentia, in opere tamen repara- tionis magis manifestatur benignitas et misericordia, et per consequens ipsa iustitia eis anexa. Et ideo, cum posset uno verbo genus humanum reparare, maluit tamen reparare cum difficultate et poenalitate, quia magis opportunum erat, ibi ostendi misericordiam quam potentiam . Potentia enim satis claruerat in rerum eductione. Sed adhuc latebat misericordia, quam ostendebat Deus in hominis reparatione», 3 Sent d.20 a u q.2 conci, ad 3 (III, 421). 109 «Quamvis enim secundum exteriorem faciem paupertas Christi est causa nostrae opulentiae... et ita nos fecit non solum divites, sed heredes regni caelorum.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz