PS_NyG_1999v046n001p0355_0405

U1RUM OMNIS ACTIO INFIDELIS SIT PECCATUM.. 385 Según Lutero, los hombres no pueden obrar bien. Además, el libre albedrío vale sólo para pecar, tras el pecado (original). El libre arbitrio se convertía así, en su enseñanza, en un mero título sin contenido real. Lo enseña el Rofense. Además, Lutero presentó su sentencia como la de san Agustín y Gregorio de Rímini. ¿Se ajusta esta pretensión a la verdad? Lutero quedó doblemente engañado al respecto. Pensó, ciertamente, que seguía la sentencia de san Agus­ tín. La concesión como verdad de que el hombre es incapaz con sus fuerzas de obrar bien alguno no da motivo suficiente para dedu­ cir la consecuencia de que los seres humanos carecen del libre albedrío. Por la gracia de Dios, siempre preparada para el hombre, es posible aceptar o refutar. Es, por tanto, el hombre capaz de obrar bien y mal. Es esto suficiente para poder hablar bien del libre albe­ drío. Aragón recuerda haber hablado ya a este respecto cuando trató la materia del libre arbitrio 75. Recuerda el agustino que Lutero presentó cuatro proposiciones. La primera, que las disposiciones a la gracia son pecado. La segunda, que las obras de los justos son aduertendum est, quod Lutherus, qui sibi proposuerat auertere homines a fiducia bonorum operum, et a satisfactionibus pro peccatis, propterea, quod hac ratione existimabat maximum malum inferre summo Pontifici, et eneruare claues Ecclesiae, atque illius honestos redditus minuere: ad hoc afficiendum tria docere est aggressus. Primum est, omnia opera, quae fiunt ab homine dum est in peccato, etiam illa, per quae se ad gratiam disponere nititur, esse peccata, et mereri odium Dei: atque adeo dicit ipsam contritionem et dolorem peccatorum reddere homines magis peccatores, vt est videre apud Rophensem contra Lutherum an. 6. Secundo dicebat, quod omnia opera siue in gratia, siue extra gratiam fiant, sunt peccata ad minus venialia: quod probat ex eo, quod in nullo opere quamtumuis honesto diligimus Deum quantum est diligendus, et vt praecipitur, vt illum diligamus: vt est videre apud Rophensem art. 31. et 32. Tertio dicebat Lutherus, quod homines non habent liberum arbitrium, vt patet ex eodem Rophense art. 36». 271a-271b. 75 «Et ad hunc errorem probandum assumpsit sibi tanquam sententiam D. Augustini atque Gregorij, nimirum, quod homines suis viribus non possunt bene operari: et quod liberum arbitrium post peccatum ex se tantum valet ad peccatum: ex quo necessario sequi putabat, liberum arbitrium non esse liberum arbitrium, sed rem de solo titulo, vt docet Rophensis art 36. contra Lutherum. Caeterum Lutherus in vtroque deceptus est, scilicet, in eo, quod existimauit id sequi ex sententia Augus­ tini. Nam quamuis verum esset quod homo suis viribus non posset bonum aliquod operari, adhuc tamen, ex hoc non sequeretur, quod non habet liberum arbitrium: quia per gratiam Dei, quam habet semper paratam, posset acceptare vel refutare, atque ex consequenti bene et male operari, quod satis est ad arbitrij libertatem, vt late ostendimus in materia de libero arbitrio prima part. q. 83. art. 1». 271b.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz