PS_NyG_1999v046n001p0355_0405

IJTRUM OMNIS ACTIO INFIDEUS SIT PECCATUM.. 377 se de temor santo. Éste es precisamente el primer grado de la justi­ cia. El inicio de la misma es el tem or de Dios 59. Se comprende correctamente ahora por qué el mayor bien realizable por parte del pecador, situado fuera de la gracia con su ingenio y con sus fuer­ zas, versa sobre algo perteneciente a la vida presente: la salud y la conservación . San Agustín habla en este sentido de bienes de la naturaleza, citando como tales: edificar casas, cultivar campos y vivir con los amigos en suavidad y concordia. Pese a ello, no puede el hombre pensar algo sobre la salvación del alma si no es estimu­ lado interiormente por la voz de Dios. Se tiene constancia por ello de que, si no cuenta con un especial auxilio divino, es incapaz de realizar obra alguna que le disponga mediata o inmediatamente a la vida eterna. Además, se trata de algo que parece haber sido defini­ do en el concilio de Orange II. El canon 7 establece que, si alguien afirma que por la fuerza de la naturaleza se puede hacer algún bien pertinente a la salud de la vida eterna, sin iluminación e inspiración del Espíritu Santo, está siendo engañado de espíritu herético 60. 59 «Item hoc idem probatur, exemplo Adae, qui quoniam erat primus autor naturae humanae, non solum naturae nostrae, sed etiam, morum nostrorum imagi- nem continebat: et sic ex eo, quod ipse gessit, quid nos agere vel non agere possi- mus, intelligere possumus. Adam ergo, vt habetur Genes, c. 3. postquam peccauit, et iustitiam amisit, nihil egit, aut cogitauit, quod pertineret ad illam reparandum. Sed vt dicit scriptura, cum viderent se esse nudos, consuerunt folia ficus, et fecerunt sibi perizomata: quae res tota pertinet ad vitam praesentem tuendam et iniurias coeli pro- pulsandas. Tunc autem coepit Adam de salute animae commode cogitare, cum pri- mum audiuit vocem Dei deambulantis in Paradiso. Sic enim dicitur, Cum audissent vocem Dei deambulantis in Paradiso, abscondit se Adam, et uxor eius, etc. Et paulo inferius dixit Adam, Cum audissem vocem tuam, timui. Itaque tune primum timere coeperunt, et sanctum timorem conceperunt, qui est primus ad iustitiam gradus, iuxta illud, Initium sapientiae timor Domini: cum vox diuina illorum auribus insonuit». 269a. 60 «In qua re datur intelligi, quod peccator, dum est extra gratiam maximum bonum, quod poterat facere ex suo ingenio, et ex suis viribus est cogitare de ijs bonis, quae pertinent ad vitam praesentem, et de sua salute, atque incolumitate, quae D. Augustinus vocat bona naturae: et explicat exemplo, vt aedificare domos, agros colere, et cum amicis suauiter et concorditer viuere: caeterum de salute ani­ mae non potest homo quicquam cogitare, nisi prius diuina voce interius stimulatus. Et sic constat, nullum opus posse hominem sine speciali Dei auxilio facere, quod ad vitam aeternam mediate vel immediate disponat. Quod et diffiniri videtur in concilio Arausicano can. 7. vbi dicitur, Si quis per naturae vigorem bonum aliquod, quod ad salutem pertinet vitae aeternae, sine illuminatione, et inspiratione Spiritus sancti face­ re nos posse affirmat, haeretico fallitur spiritu*. 269a.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz