PS_NyG_1999v046n001p0355_0405

374 IGNACIO JERICÓ BERMEJO De todas formas, el hombre situado fuera del ámbito de la gracia: fiel o infiel, es capaz de hacer obras moralmente buenas; pero se trata de algo que, además de ser raro e infrecuente, acon­ tece con la mayor dificultad. Si no fuera así, la naturaleza del hom­ bre no permanecería herida por el pecado. Habría desaparecido, además, del todo, la misma al no conservar siquiera impulso algu­ no al bien, por lánguido y imperfecto que fuere. Es entonces algo proporcionado a la naturaleza humana, obrar bien moralmente. Es lo que quiere decir obrar en conformidad con la razón, sin que la acción se dirija a fin sobrenatural alguno. Al no haber quedado las fuerzas naturales extinguidas, podrá el hombre obrar alguna vez el bien sin auxilio especial; pero es verdad que no podrá hacerlo siempre. Pese a ser infiel, es capaz uno de dar limosna al indigente por un afecto natural proveniente de cierta compasión también natural. El acto será bueno moralmente, resultando enton­ ces que el hombre puede hacer algo bien desde la dimensión moral sin especial auxilio divino. El hecho de que ese acto no se halle referido a Dios no es obstáculo para ello. Los actos son honestos de suyo y por su naturaleza cuando el que los hace no los refiere a otro fin. Se consideran en tales circunstancias referidos a Dios 54. sequeretur quod etiam posset suis viribus vitare omne peccatum, et adimplere diuina praecepta: consequens autem est falsum, et erroneum, vt dicit D. Tho. 1.2. q. 109. art. 4. ergo et illud ex quo sequitur. Probo sequelam. Qui operatur bene moraliter, quamdiu sic operatur non peccat, et adimplet diuina praecepta, ergo qui potest diu bene moraliter operari potest non peccare et adimplere divina praecepta. Item opera- ri bene moraliter vel diu vel semper est opus hominis sani atque valentis, secundum rationem, sed homo per pecatum fuit laesus, et manet in statu aegritudinis, et infirmi- tatis, ergo non potest diu et semper bene moraliter operari. Et confirmatur ex illo vul- gato testimonio D. Gregorij super Ezechielem, Peccatum, quod per poenitentiam non deletur mox suo pondere ad aliud trahit». 268a. 54 «Secunda conclusio, Homo extra gratiam positus, siue sit fidelis, siue infide- lis potest sine auxilio speciali Dei aliquid bene moraliter operari, raro tamen, et infre- quenter, et maxima cum difficultate. Probatur. Nam alias hominis natura non esset vulnerata per peccatum, sed penitus extincta: siquidem nullum conatum quamuis languidum et imperfectum habere posset ad bonum. Et confirmatur, Operari bonum moraliter, id est, operari conformiter ad rationem, nullo proposito fine supernaturali, est opus propotionatum naturae humanae, ergo cum vires naturae non sint extinc- tae, poterit homo, si non semper, aliquando tamen bonum facere sine auxilio spe­ ciali. Secundo homo quamtumuis infidelis potest ex naturali quadam compassione affectu naturali daré eleemosynam indigenti: et tale opus est bonum moraliter, ergo

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz