PS_NyG_1999v046n001p0355_0405

356 IGNACIO JERICÓ BERMEJO casi todos dominicos 3. Otra de las razones para que siguieran al Aquinate pudo ser que el capítulo general, celebrado en Nápoles bajo la presidencia de Jerónimo Seripando en 1539, estableció que los agustinos estudiaran los Cuatro Libros de las Sentencias según la vía de Egidio Romano (Gil de Roma) y, donde no alcanzare éste, se supliera por la doctrina en conformidad con santo Tomás 4. D. Gutiérrez llama la atención al respecto sobre la casi total conso­ nancia entre Egidio y santo Tomás 5, y se hace eco también de la profunda veneración del de Roma por el Aquinate, antes incluso de ser canonizado 6. No es extraño, entonces, que Luis de León y Pedro de Aragón fueran dos reconocidos seguidores de santo Tomás en el siglo XVI. Este estudio se pregunta si constituye pecado toda acción del infiel. Se encuentra formulada en la Secunda Secundae (q. 10, a.4). En el siglo xvi, este problema apasiona de verdad. Los luteranos afirman a las claras que el hombre, corrompido total­ mente por el pecado original, es incapaz de hacer obra buena alguna. Según ellos, únicamente puede aumentar sus propios pecados si obra. La pregunta resulta importante además en este caso porque Gregorio de Rímini sostuvo al respecto una opinión 3 Cf. Andrés, 154. Andrés = M. A ndrés , La teología española del siglo xvi, t. 1 (Madrid 1976). 4 Cf. Andrés, 148. 5 «Fere omnes aliae dissonantiae inter Aegidium et S. Tooman, a prioribus tho- mistis nimia diligentia collectae et ab historicis hodie denuo illustratae, aut versantur circa vim probativam atgnmentorum, aut circa modum proponendi quaestionem ali- quam vel de eius amplitudine, aut sunt denique de materia secundaria quae essen- tiam doctrinae minime attingit. Quod de caetero iidem historici explicite aliquando fatentur et Aegidii discipuli non semel clare demonstrante Gutiérrez, 56. Gutiérrez = D. G utiérrez , «Notitia histórica antiquae scholae aegidianae», en Ana- lecta Angustiaría, 18 (1941). 6 «Iuvat etiam in memoriam nevocare dicta quaedam et facta, non legendas, quae venerationem Aegidii et suorum erga S. Thomam, iam ante eius canonizatio- nem, aperte demonstrant. Quoad venerationem ipsius Aegidii habemus testimo- nium Bartholomaei de Capua, qui verba a beato Iacobo Viterbiensi audita, in pro- cessu canonizationis neapolitano anni 1319 protulit: Vixit etiam idem frater Iacobus dicto testi, quod frater Aegidius de Roma (...) frequenter sibi dixerat domestico ser­ mone Parisiis: frater Iacobe, si fratres Praedicatores voluissent, ipsi fuissent scientes et intelligentes et nos idiotae, si non communicassent nobis scripta fratris Thomae». Gutiérrez, 57.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz