PS_NyG_1999v046n001p0355_0405

UTRUM OMNIS ACTIO INFIDELIS SIT PECCATUM.. 373 siguen todos los demás doctores. Tal es la postura de Domingo de Soto, de Andrés de Vega y del Decano de Lovaina 52. Según Pedro de Aragón, los que no están en estado de gracia, sean infieles o simples pecadores, es imposible que obren bien moral­ mente en todos los momentos, o en alguno de ellos, si no cuentan con el auxilio especial de Dios. Así es como se une el agustino a lo que afirma santo Tomás, y siguen comúnmente los doctores. Presenta esta primera conclusión como tan cierta que tiene por imposible man­ tener la contraria sin incurrir en error. Si el hombre pudiera obrar siempre, o alguna vez, fuera de la gracia sin auxilio especial, podría evitar también los pecados todos con sus fuerzas y llegar a cumplir los preceptos divinos. Esto constituye una falsedad y un error. Lo mismo sucederá entonces si se dice que, cuando uno obra moralmen­ te bien, no peca y cumple los preceptos divinos. Ciertamente, puede no pecar y cumplir los preceptos divinos quien obra bien moralmen­ te por un momento. En verdad, corresponde obrar bien moralmente alguna vez o siempre al hombre sano y capaz según la razón; pero no debe olvidarse que el hombre quedó herido por el pecado y per­ manece ahora en estado de enfermedad y debilidad. Esto hace que no pueda en la actualidad, por un momento o en todos, obrar bien moralmente. Esto se confirma además por el testimonio de san Gre­ gorio sobre Ezequiel. El pecado no borrado por la penitencia lleva pronto a otro pecado por su propio peso53. 52 «Tándem hoc idem probatur ex D. Augustino, qui sententiam Gregorij mul- tis in locis ex professo affirmare videtur. Nam lib. 1. contra duas epístolas Pelagiano- rum c. 3. dicit quod non potest homo bonum aliquod velle, nisi adiuueatur ab eo, qui non potest malum velle, et lib. 2 c. 5. 7. et idem affirmat: et de Spiritu et litera c. 4. dicit, Liberum arbitrium sine gratia Dei non valet, nisi ad peccandum , ergo. Contrariam tamen sententiam tenet Magister in 2. dist 26. et Tho. in hoc articulo et 1. 2. q. 109. art. 2. et 7. et idem asserit D. Bonauen. in 2. dist. 26. q. vltima. et Sotus ibidem. et Gabriel eadem q. 1. quos sequuntur fere omnes alij Doctores, recentiores vt Soto lib. 1. de natura et gratia c. 20. et Vega in libello de iustificatione q. 14. et Decanus Lovaniensis lib. 1. art. 7». 267b-268a. 53 »Sed ad explicationem difficultatis sit prima conclusio. Infidelis, sive quicum- que alias homo, pro isto statu, dum est extra gratiam, non potest sine speciali auxilio Dei bene moraliter operari, vel semper, vd vt in plurimum. Hanc conclusionem tenet D. Tho. 1. 2. q. 109. art 2. 4. et 8. quem communiter sequuntur Doctores: estque adeo certa, vt contraria sine errore teneri non possit. Probatur, Nam si homo extra gratiam, sine speciali Dei auxilio posset bene moraliter operari vel semper vel diu,

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz