PS_NyG_1998v045n002p0255_0389

EL SOBRENATURAL. VISIÓN MÍSTICO-ESCOTISTA. 351 tendencia, no por la satisfacción propia, sino por la trascendencia del objeto, que es Dios como bien supremo. Nos encontramos aún con una segunda conclusión referida a la sobrenaturalidad intrínseca de la visión clara de Dios. Ésta se debe considerar fin sobrenatural en cuanto al modo de llegar a ella y también en cuanto a su misma esencia (o sustancia) como unión inmediata con Dios 30. La razón, pues, de la sobrenaturalidad no consiste en la falta de tendencia natural de parte de la criatura espiritual. Radica más bien en la trascendencia de Dios en sí mismo, inalcanzable por cual­ quier fuerza o desde cualquier exigencia creada. Dios es sólo comu­ nicable por la condescendencia de su bondad, absolutamente libre y, en consecuencia, inmanipulable e imprevisible en sus decisiones respecto de las criaturas. V. EL ARGUMENTO BÍBLICO Dejando atrás las reflexiones un tanto abstractas y entrando en el contexto de una antropología teológica orientada a precisar la raíz misma del enigma o misterio del hombre, aparece el problema acerca del significado y valor de la expresión bíblica según la cual el hombre fue creado «a imagen y semejanza de Dios». ¿Se quiere 30 Ibid., n. 89; pp. 4lb-42a: «2. Concl. Visio clara Dei quoad attingentiam est finis supernaturalis et secundum modum et secundum substantiam; est communis omnium Theologorum, uno excepto Durando, de qua opinione in sequentibus quaes- tionibus de lumine gloriae erit propria expensio, et sequitur ex dictis: Illud enim est supernaturale secundum suam specificam rationem quod ita excedit naturam crea- tam, ut nulla ratione possit illi esse debitum naturaliter, nec potest suis viribus natu- ralibus assequi; sed talis est visio Dei clara; ergo. Minor probatur, primo ex D. Agus- tino de praedestinatione (41b) sanctorum, c. 5 qui dicit, posse habere fidem et charitatem est naturae hominum (ecce auctoritas S. Agustini confirmans supra posi- tam conclusionem) actu vero habere est fidelium. Idem et docet Concil. Trid. de ius- tificatione, Probatur 2. quia beata visio est per condescensionem bonitatis divinae et ab eius mera voluntate (la voluntad divina!!!) pendens, ut ait S. Bon. lib. 2, d. 3, p. 2, a. 1, q. 2, et lib. 3, d. 14, a. 2, q. 7 ad 4, et lib. 2, . 45, a. 2, q. 1 et 3; ergo cum non sit attingibilis per virtutem naturae, sequitur quod sit supra exigentia et activitate ipsius, sed haec conclusio magis patebit in sequentibus, etc.».

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz