PS_NyG_1998v045n002p0255_0389

EL SOBRENATURAL. VISIÓN MÍSTICO-ESCOTISTA. 349 constitutivo o como exigencia imprescindible para su desarrollo natural, los medios eficaces para alcanzar el propio fin. La respuesta que normalmente se ha dado, sobre todo por los escotistas, es que, un apetito natural no será vano o inútil, mientras existan los medios para su cumplimiento, ya sea en el ámbito de los agentes naturales o con la intervención del agente sobrenatural27. Barbieri, como se indicó anteriormente, considera también el aspecto de la potencia natural incoativa o apetito elícito de la bienaventuranza. Esto, desde el punto de vista metafísico, reviste la misma dificultad del apetito o capacidad natural pasiva y tiene la misma solución 28. 27 Contra està argumentación se ha solido oponer una contraargumentación «ad hominem», sacada de un hecho de experiencia, donde una tendencia naturai carece de los medios naturales para lograr su objetivo: ¡Un ciego tiende naturalmen­ te a la vision! Cf. nota siguiente. 28 Cursus Theologicus, ibid., n. 88, pp. 40b-4la: «Obiic. 1. Natura solum tribuit appetitum ad convenientia, et proportionata viribus suis, vel ad quae viribus suis potest pervenire, sed tota natura non potest suis viribus perducere ad beatam visio- nem, ergo nec ei appetitum tribuit; confirmatur, quia finis, et media debent esse pro­ portionata, ergo et appetitus, et actus ad gloriam: Confirmatur 2. quia natura non deficit in necessariis, ergo quando tribuit appetitum ad aliquid, non deficit ei tri- buendo necessaria media ad consecutionem talis finis; sed nullum medium ad con- sequendam beatitudinem est a natura, ergo nec appetitus. Resp. primo, si istae ratio- nes valent, destruunt veritatem sententiae adversariorum admittentium appetitum naturalem et elicitum ad beatitudinem naturalem, quae beatitudo licet ab eis appel- letur naturalis entitative, id tarnen non tollit quod, licet obiective sit naturalis, prout scilicet obiicitur tali appetitui, tamen quoad attingentiam non sit supernaturalis: quid enim est beatitudo naturalis? Haec est summa perfectio, qua indiget homo in com­ muni per lumen innatum cognita, et etiam, ut notat Seraph. Doct. acquisitum ex propria indigentia, et experientia, qua cognoscit ista caduca, et creata non posse satiare hunc appetitum ad ea, quae viribus suis non potest pertingere, negatur abso­ lute; nam in caeco est appetitus videndi, et tamen non potest suis viribus id assequi; et anima separata appetit resurrectionem corporis, quae exigit potentiam supernatu- ralem; ratio quare natura ordinat naturaliter hominem ad perfectionem, quae extra vires suas est, quia cum sit subiectum compositum ex materia et forma, sic et Ange­ lus, et anima ratione materiae habet potentiam, et appetitum ad formam quamcum- que valentem perficere seipsam, et compositum, etiamsi non adsit virtus ipsam con- sequendi; sufficit autem ne sit frustra, ut in tota latitudine agentium aliquod agens sive naturale, sive supernaturale sit valens eam inducere; haecque est doctrina Scoti quaest. 1, prol. fundata super principia Seraph. Doct. ex lib. 2, d. 29, (40b) art. 1, q. 2, ad 5. Ad id quod finis et media debent porportionari, hoc verum est quoad assecutionem, non quoad puram inclinationem: et ratio est, quia finis hominis exce- dit incomparabiliter media, ideo ad assecutionem indiget adiutorio superiori; sic

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz