PS_NyG_1998v045n002p0255_0389

348 BERNARDINO DE ARMELLADA Casi incidentalmente, Barbieri advierte una diferencia entre san Buenaventura y los escotistas: éstos, afirmando la inclinación natu­ ral hacia las formas sobrenaturales, no admiten, por el contrario, el acto elícito imperfecto para lograrlas 26. Todas las dificultades contra el apetito natural del sobrenatural se redujeron desde siempre (prácticamente desde Cayetano) a la concepción aristotélica de que un «apetito natural no puede ser vano», teniendo que incluir por necesidad en el sujeto, bien como lum) qui in suo tomo de Deo uno et Trino, quem conficere intendit in via S. Bon. fere semper trahit invitum, et violenter S. Bon. ad partes Thomistarum, quod infortu­ nium etiam cadit apud plures alios se profitentes sectatores doctrinae Seraph, et prae- cipue P. Trigosum, Lingonensem, Baudunum, qui, ut notat P. Veliensis (Mateo Fer- chi, OFMConv) imbibiti a iuventute in doctrina S. Thomae eamdem etiam sectati sunt in commentando S. Bonaventuram, quodque quam alienum sit a veritate patet percurrenti scripta Scoti, et S. Bon. nam luce clarius est praecipuas doctrinas suas Scotum sumpsisse e fonte S. Bon. in quo a iuventute enutritus fuerat in Religione; quia tune temporis iussu plurium Capitulorum Generalium Lectores tenebantur solum scripta S. Bon. in scholis studentibus dictare, ut patet ex Chronicis, de quo alias in praeludiis nostrae Philosophiae egimus; et ideo pertrahendo S. Bon. ad partes Tho­ mistarum non sectatores, sed adversarios Seraph. Doct. se ostendunt: Et P. Gauden- tius, licet non tam frequens sit in hoc, tamen etiam ipse incidit saepe in hoc extre­ mum, ut patet etiam in hac quaestione, dum admittit appetitum naturalem ad beatitudinem (addit ipse suo marte) [5. Buenaventura no admitiría una bienaven­ turanza puramente naturali naturalem, quod non facit Seraph. Doct. lib 4, dist. 49, cit. sed talibus terminis proponit quaestionem: An homo naturaliter appetat beatitu­ dinem, ubi patenter in solutione quaestionis intelligit de bono, et summa perfectione spectante ad intellectum et voluntatem et animam, qua indiget, et quae ei est neces­ saria ad satiandam suam indigentiam; et respondet affirmative, quod et facit Scotus contra Thomistas. Haec dieta volo solum, ut cum in sequentibus occurret mihi con- trarium esse sensui eiusdem Patris, non miretur Lector, et sciat causam talis concer- tationis solum esse ob zelum doctrinae Seraph, et ut integra, et sarta tecta patescat, absque eo quod ad partes vel Thomistarum, vel Scotistarum pertrahatur violenter**. 26 Ibid., n. 87; pp. 39b -40a: «Discrimen vero S. B on. cum Scotistis est, quod cum ipsi adm ittant han c inclination em naturalem ad form as sup ern aturales, non tam en adm ittunt actum elicitum im perfectum ad ipsas consequendas». Contra esta sup osición de Barbieri, algunos escotistas han adm itido también un cierto apetito elícito, bien en el sentido de incoación activa que prestaría vitalidad al acto sobre­ natural, o bien com o acto elícito libre, llamado tam bién natural, por cuan to reali­ zado m ediante las fuerzas naturales y corresp on d ien d o en cierto m odo al apetito in nato, ún ico apetito natural necesario den tro de la term inología esco tista. Así A. Briceño - A. H ickey **... Cf. B ernardino di Armellada, La gracia misterio de liber­ tad, pp. 179-188, 205-207.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz