PS_NyG_1995v042n002p0089_0113

96 ANTONIO LINAGE CONDE pista se pierde en 1156, siendo decisivo para su incorporación devo- cional a la Semana Santa el espaldarazo franciscano de San Buena­ ventura 23. Y este marchamo fue poético, un poema rítmico, que a su vez sirvió de modelo al oficio litúrgico que, hacia 133724, compuso el general franciscano Guiral25 para la fiesta de la estigmatización del seráfico padre en el monte Alvernia, precisamente celebrada, y no por casualidad, el día 17 de septiembre, o sea, tres después de la Exaltación de la Cruz, de que tendremos que decir luego. Una con­ memoración aquella que por su sentido motivador nos interesa sig­ nificativamente antes de pasar adelante. Literariamente, se trata del tributo, a la fuerza tosco, de un esco­ lástico a la poesía ya antigua 26, estando compuesto de las siete estrofas del himno de vísperas, Crucis Christi mons Alvernae, cada des sermons dA elred (Clervaux 1954). Comparativamente, J. L eclercq , Les médita­ tions eucharistiques d ’Am auld de Bonneval, en Recherches de théologie ancienne et médiéval, 13 (1946) 41-56. 23 A. W ilm art , Le grand p oèm e bonaventurien sur les sept paroles du Christ en croix, en Revue bénédictine, 47 (1935) 235-78. Este poema sólo se popularizó a fines del xv, más de dos siglos después de la muerte de su autor, y quizá a causa de su canonización; interesante el comentario de dom Wilmart: «Cependant, il ne semble pas exageré de dire, en général, et sous la réserve d’un examen plus attentif, qu’un écrit quelconque, venu du moyen âge, ne peut passer pour avoir été vraiment populaire, à moins d’être représenté dans les dépôts modernes par une cinquantai­ ne de textes au moins, parmi lesquels un certain nombre devront être de bonne date». 24 Impuesta a toda la Orden por el capítulo de Asís de 1340. 25 Geraldus Odonis o Gerardus Oddonis o, incluso, Othonis; murió en Cata- nia, de donde era arzobispo —y patriarca de Antioquía— en la peste de 1348. 26 Se basa en el oficio de la fiesta del 4 de octubre, compuesto que había sido por Julián de Espira antes del otoño de 1235. Y más inmediatamente fue inspirado en una antífona que la comunidad del monte Alvernia cantaba todas las tardes des­ pués de vísperas, la que comienza por las palabras Celorum candor, obra del carde­ nal Raniero de Viterbo; «Consideravi autem quod, quando fratres illi faciunt comme- morationem de beato Francisco, semper in matutinis dicunt antiphonam illam, O martyr desiderio, et in vesperis, Celorum candor, pro eo quod in istis duabus antiphonis fit mentio de apparitione Seraphyca, et semper in principio illarum duarum antiphonarum fratres genua flectant»; apud Salimbeno, Crónica fratris Salim- beni d e Adam ordinis Minorum, I, 24, cit. por Wilmart, artículo de la nota 23, p. 252, nota 4.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz