PS_NyG_1989v036n002p0195_0372

238 CELINA A. LERTORA MENDOZA 2. Con diptongo de alfa e iota, kaition, significando algo nuevo; entonces encaenia (o encoenia ) significará innovación o dedica­ ción y se escribirá a su vez con diptongo latino. 3. Con diptongo de omicron e iota, es decir, koinos, que en griego suena v. Sin embargo, las reglas latinas usan los diptongos de otra manera, y por eso se producen confusiones. Y es así que en algunas traduccio­ nes bíblicas hay ejemplos de este tipo, como veremos en el próximo apartado. Con todo, debe tenerse en cuenta que para los casos de du­ da, Bacon proponía seguir la gramática griega más que la latina, puesto que consideraba a ésta dependiente y derivada de aquella: Deinde Latini suam grammaticam a Graecis trahunt, et ideo praecipue in Graecis vocabulis debemus sequi Graecos (...) Cum autem objicit Brito hoc esse contra Priscianum, qui vult in tractatu Possessivorum, quod omne nomen possessivum desinens in ñus habet penultimam lon- gam, paucis exceptis, u t masculinus, foemininus, et alia pene infinita, dicendum quod regula illa datur de Latinis dictionibus ibi et non de Graecis (...) Nam sicut ibidem docet Priscianus, formae Graecorum in possessivis non sunt in nis, sed in eos et in os; ut grammaticos, spon- deos; quas formas, ut dicit, a Graecis accepimus (...) Quia igitur Brito ignoravit rationem Graecam sicut Hugotio, ideo non intelligunt Pris­ cianum ( Comp. StucL. Phil., c. 7: Brewer, 462). Para terminar con este apartado, nos permitimos citar por extenso, el caso del adjetivo idiota, que tanto ha dado que hablar, y cuyo senti­ do original ha sido usado (quizá un poco irónicamente) en los últimos años, sólo por José Ortega y Gasset. Bacon se indigna en forma particu­ lar contra el uso equivocado que en su tiempo era corriente; como en casi todos estos casos, sus dardos apuntan contra Hugo y Britos, y su autoridad principal es Prisciano; en este párrafo, además, Beda el Ve­ nerable 55: Hugotio et Brito errant horribiliter in hoc nomine idiota. Dicunt enim quod dicitur ab idus, quod est divisio, et iota, quod est litera alphabeti, quasi divisus a literis et illiteratus; vel ab idus et ota, quod est auris, quasi divisus ab aure, quia quod audit non intelligit; vel ab othis, quod 55. Super Acta Apostolum Expositio (c. 3): «Comperto quod nomines es- sent sine litteris et idiotae, adm irabantur (...) Idiotae enim dicebantur, qui proprie tantum lingua, naturalisque scientia contenti, litterarum studia nes- ciebant. Siquidem Graeci proprium, t&iov vocant» (PL 92, 953).

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz