PS_NyG_1983v030n003p0419_04340410

LA OMNIPOTENCIA DIVINA SEGUN ROGER BACON 431 En el siguiente texto se da una respuesta más exhaustiva al primer contraargumento: lo completo es finito. Como ya destacó en varias oportunidades, completo puede entenderse como aquello que se ordena a un fin, y esto no se aplica a la primera causa, que a nada se ordena fuera de sí; y precisamente por esa carencia de ordenación extrínseca, es infinita ya que su plenitud no está limitada por nada ad extra: Ad objectum primo, dicendum, quod completio dúplex; scilicet, completio finis, et de tali falsa est minor cum dicit finitum et completum idem, nam finis non est finitus; alia est completio, scilicet, ejus quod ordinataur ad finem, et de tali verum est quod finitum et completum idem; set sic non est causa prima completa vel completissima, quia ejus virtus ad nullum fi­ nem ordinatur set omnia ad ipsum ut ad finem referuntur, ideo sua com­ pletio non consistit in finitate set in infinítate; est enim ejus virtus in­ finita, licet sit completissima completione que fini exibetur, et non eis que sunt ad finem (Quaest. supra Lib. de Causis; ed. Steele, Fs. XII, p. 84). Con respecto a la segunda objeción, tomada de Averroes y que afirma la mayor perfección de lo finito sobre lo infinito en los seres creados, contesta que tampoco se aplica a la primera causa por la mis­ ma razón anterior, por su falta de ordenación ad extra. Además, el infinito que se predica de la divinidad es privativo sólo en cuanto al término, no en su significación. En pocos pasos se afirma tan claramen­ te como aquí la duplicidad de sentidos del término infinito, que resul­ tan absolutamente antitéticos. Por eso se insiste también en la impo­ sibilidad humana de comprender en un concepto adecuado la inmen­ sidad positiva de significación aplicable a «infinito» como predicado di­ vino. Este texto, colocado en línea neoplatónica y agustiniana, no logra compaginar con otros de orientación aristotélica, ni formar un todo homogéneo o con cierta unidad conceptual. Se mantienen así, aun en los temas metafísicos mismos, dos líneas paralelas de análisis y signi­ ficación, que no llegan a establecer entre sí contactos sintéticos. Ad aliud dicendum, quod licet finitas sit nobilior conditio in creatis quam infinitas, tamen in causa prima non est conditio nobilior, et hoc quia cau- sata omnia ad aliud ordinantur, scilicet ad causam primam, causa autem prima ad nichil aliud ordinatur, ideo nobilior est conditio in ipso infinitas quam finitas. Et cum dicitur quod infinitum est privado, dicendum quod verum est secundum vocem, tamen secundum rationem habitus est prout competit primo, et forte simpliciter. Quod autem habitus nomine priva- tionis possit designan aliquando patet ex. X. Methaphysice de uno et

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz