PS_NyG_1983v030n002p0203_02340410

226 JOSE LUIS LARRABE tuosa la administración bautismal: y no hay duda de que entonces y ahora es defectuosa —y deja mucho que desear— esta pastoral. Con esto no quiere San Buenaventura negar importancia a las cua­ lidades («ex opere operantis») del buen evangelizador («unos actúan mejor que otros en la evangelización») dice explícitamente a este res­ pecto 115. Lo que aquí importa ante todo es tener presente, como regla de oro, la identificación entre el ministerio sacramental y lo que el Señor quiere y desea: «que el siervo actúe en identidad con el Señor: no el siervo sin el Señor, como tampoco actúa el Señor sin el siervo, sino el Señor con el siervo y en el siervo» 116. Después de explicar amplia y claramente esta sintonía entre ministerio sacramental y la actuación del Señor, termina esta introducción San Buenaventura con cierta satis­ facción de haberlo explicado logradamente: «Si alguien puede abrir mejor el sentido de todo esto, no le envidiaré» 117. El sacerdote debiera acercarse a administrar el sacramento «cum timore et reverentia» y no con negligencia de prepararse a ello, dice San Buenaventura una y otra vez, insistentemente: si él mismo, él el primero no está en la amistad de Dios «hace contumelia al sacramento» «usurpa aquello para lo que no es idóneo» (como estado subjetivo de gracia, en gracia), siguiendo también aquí las enseñanzas de San Agustín de que «conviene que los ministros estén limpios» («mundos oportet esse ministros»); peca tal sacerdote, añade San Buenaventura, porque no hace como debe («quia non facit ut debet»)118. Un bautismo, una Iglesia: «no puede haber en la Iglesia tantos bautismos cuantos bautistas»; «de lo contrario, habría tal escisión en la Iglesia, que uno podría decir «yo soy de Pablo», mientras que el otro diría «yo soy de Apolo» y de esta manera no habría perfecta unidad en la Iglesia: pues bien, la perfección de su unidad tiene su fundamento en el único bautismo», dice San Buenaventura 119. 115. Ibid., «Alius enim alio melius operatur in evangelizando, et alius alio prudentior est». 116. Ibid. 117. Dist. V, prólogo al final: «si quis hoc melius aperire poterit, non in- video». 118. Ibid., expositio textus, duda I. 119. Ibid., duda V: «et ita scissura esset in Ecclesia, quia unus posset dicere: ego sum Pauli, alius autem: ego sum Apollo; et sic non perfecta esset unitas in Ecclesia, cuius unitatis perfectio fundamentum habet in uno baptismo».

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz