PS_NyG_1974v021n003p0381_0407

404 PRESUPUESTOS ANTROPOLOGICOS DEL “ DE SEX ALIS SERAPHIM D e a h í q u e , p a ra m a n te n e r el ju s to e q u ilib rio , el p re la d o d e b a c o n s id e ra r s iem p re las d is tin ta s c irc u n s ta n c ia s m e d ia n te u n a d is ­ c re ta c irc u n s p e c c ió n : “ ...hoc est, bona facere non sufficit nisl discrete, qualiter, quando, ubi, quare agendum fuerit, videatur” 72. A la h o ra d e d e c id ir, h a b rá , c ie rta m e n te , m om e n to s d e te n s ió n y d e d u d a . B u e n a v e n tu ra es c o n s c ie n te d e e llo . Lo s e ñ a la y lo a fro n ­ ta d e s d e la p ru d e n c ia d e g o b ie rn o . P a ra ta le s c a s o s , p ro p o n e un c rite rio p ru d e n te d e a c tu a c ió n (d e n a tu ra le z a e s e n c ia lm e n te d ia ­ lé c tic a y, p o r ta n to , d ifíc il d e s u p e ra r e in te g ra r con el d e b id o e q u i­ lib rio en la p r á c tic a ), ric o d e c o n te n id o h um ano : “In omni tamen dubio semper magis inclinet se ad illud quod secundum veritatis iudicium virtuti caritatis et hum ilitatis, et professae puritati magis consonat et evangelicae perfectioni” 73. T o d o es to re q u ie re , p o r p a rte del p re la d o , u n a e c u a n im id a d de á n im o e s p e c ia l q u e e v ite e x trem o s v ic io s o s . Su p e rs o n a lid a d d e b e e s ta r d o ta d a d e u n a m a d u re z c u yo s c a r a c te re s s e ñ a la n u e s tro a u ­ to r, o fre c ié n d o n o s un re tra to del e q u ilib rio “id e a l” d e l p re la d o : “Qui enim pluribus cogitur vivere ad exemplum et satisfacere singulis et ómnibus placere, multa indiget discretione, ut mé­ dium valeat tenere, ne sit nim is tristis, vel h ila ris; nim is se- verus, vel len is; nim is socialis, vel alienus: nim is tacitus vel verbosus; nim is dure loquens, vel blande; nim is rigidus, vel re- m issus; nim is saepe cum hospitibus, vel raro ; nim is laute reft- ciens, vel tenuiter; nim is facta fratrum observans, vel dissi- mulans; nim is fovens aliquos, vel alios parvipendiens, et si- m ilia” M. El p re la d o , d irá a ñ o s m á s ta rd e re firié n d o s e a e s te c o m p o rta ­ m ie n to e q u ilib ra d o , d e b e a c tu a r con sus s ú b d ito s c om o un “b u en c ita r is ta ” : tem p la n d o la s c u e rd a s en su p u n to e x a c to , p a ra c o n s e ­ g u ir u n a a u té n tic a a r m o n ía 75. 72. Ibid., c. 6 , n. 2: V III. 143a; cfr. Ibid., c. 6 ,n. 2: V III, 142b-143a. 73. Ibid., c. 6 , n. 17: V III, 146b. 74. Ibid., c. 6 , n. 17: V III, 146a; Ibid., c. 6 , n. 7: V III, 144a. 75. “In hocenim ostenditur, quomodo praelati debet se habere erga subditos; quia vidimus, quod isti citharoedae chordas suas ita protendunt, quod nec nim is sunt extensae nec nim is remissae. Quanto magis praelati hoc debent facere, ut non sint nim is austeri nec nim is rem issi; et secu-