PS_NyG_1974v021n003p0381_0407

4 0 2 PRESUPUESTOS ANTROPOLOGICOS DEL “ DE SEX ALIS SERAPHIM S o b re e s te m ism o p re s u p u e s to re a lis ta d e la c o n d ic ió n h um a ­ n a v u e lv e a in s is tir al fin a l d e su o b ra : las v irtu d e s p re s e n ta d a s son las del p re la d o "id e a l” , d e la s q u e , p o r lo m e n o s , c o n s id e ra n d o la s itu a c ió n h um a n a , en c ie rto m o d o — a liqu a tenu s — no d e b e c a r e ­ cer: “ ...ta m e n om n in o n e c e s s a rium e s t e is a liq u a te n u s non c a re - r e ” ra. La e x ig e n c ia del d iá lo g o con ios s ú b d ito s 64, el re c o n o c im ie n to d e las m u c h a s n e g lig e n c ia s del p r e la d o 65, las d ire c tric e s c o n c re ta s q u e p ro p o n e en re la c ió n a la s d iv e rs a s a la s del S e ra fín “ , e tc ., ra ti­ fic a n con c la rid a d el re a lism o d e la v is ió n b o n a v e n tu ria n a s o b re el h o m b re y la v id a re lig io s a . P o r lo q u e s e re fie re a las in s titu cion e s r e lig io sa s , a c e p ta , c o ­ mo p rin c ip io e lem e n ta l d e g o b ie rn o , la im p e rfe c c ió n e s e n c ia l d e las m ism a s , al e s ta r fo rm a d a s p o r h om b re s y, en c u a n to ta le s , frá g ile s y p e c a d o re s : “In hoc enim differunt laudabiles Religiones et iam dilapsae, non quod nullus peccans in laudabiles reperiatur... Nam cum in conventu Angelorum ante confirmationem et in ordine Apos- tolorum sub magisterio Ch risti reperta sit p ravitas; quis ordo bonorum in térra audeat sibi arrogare hanc praerogativam, quod peccatum in eo non sit? quia, etsi plurimi per Dei gra- tiam immunes ibi fuerint, sed non omnes” 67. El p rin c ip io a n tro p o ló g ic o -te o ló g ic o d e la “ d iv e rs id a d d e d o ­ n e s ” , a n te rio rm e n te e x am in a d o , te s tific a e s te m ism o re a lism o en mos aducir dos textos claves. En uno de ellos se nos habla de la no obli­ gatoriedad de Cristo a la obediencia. L a razón que se aduce es ésta: “...et quia voluntas eius in bono confirmata erat nec erat vertibilis, sicut nos- tra : ideo non erat opus, quod esset per votum astricta” (q. 4, a. 2 ad 7: V, 187a). E l otro se refiere a la situación de los bienaventurados: “ ...qui ita plene iuncti sunt Deo, quod non indigent aliquo medio deducente... In his autem, qui sunt in statu viae et indigent per gradus ascendere, non habet hoc veritatem, immo melius conscendunt, et non ordinate median- tibus gradibus creaturarum perveniunt ab imo usque ad summum... sie etiam voluit Deus, quod homo homini subderetur, ut per hominis m inis- terium reduceretur in ipsum, et meritum obedientiaeaugeretur” (Ibid., ad 17: V, 188b). E l estudio de este aspecto de laobediencianos llevaría más lejos de lo que intentamos en estas notas... 63. Sex alis, c. 7, n. 15: V III, 150b. 64. C fr. Ibid., c. 6 , n. 18.19: V III, 146b-147a-b. 65. Cfr. Ibid., c. 4, n. 8.9: V III, 139b-140a; Ibid., c. 6 n. 16: V III, 146a. 66 . A partir del capítulo segundo encontramos una continuada prue­ ba de lo que afirmamos aquí. 67. Ibid., c. 2, n. 13: V III, 135a-b.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz