PS_NyG_1973v020n003p0401_0566
4 4 8 TRASCENDENCIA E INM ANENCIA DE DIOS EN S. BUENAVENTURA el examen de !a misma nos lo indica con precisión: quia cetera ab ipso. La situación existencial creatural del hombre, su total depen dencia respecto de Dios - precisamente para conservar esta tras cendencia - le están exigiendo este carácter latréutico, glorificador, en el universo. S. Buenaventura lo matiza aún más en un pasaje de las Confe rencias sobre el Hexaémeron: “ Sentiendum est etiam piissime, quod illa essentia est o ri- go omnium , creans omnes res, et quod immediate ab ipsa omnes res procedunt. Nisi tu sentías, quod totalitas rerum ab ipso p rocedun t; non sentís de Deo piisime. P lato com - mendavit animam suam fa c to ri; sed Petrus comm endavit animam suam Creatori” m. No es sino un reconocimiento intelectivo - afectivo - servicial de nuestra dependencia y la de todas las cosas, del Creador11*. O. 113. Hexaem., coll.9, n.24: V, 376a. La interpretación que hemos dado del pensamiento bonaventuriano sobre el sentire de Deo queda reforzada, además, por algunos textos de sus Conferencias sobre el Hexaémeron en la reportatio editada por De lorme: “ Iudicium autem rationis illuminatae est quod de Deo sentien dum est piissime, verissime, optime. Piissime, inquam scilicet quod summa illa prima et altissima essentia sit modo nobiliori quo cogitari potest; modus autem essendi nobilissimus est quod unitas et simplicitas summae essentiae, scilicet Dei, sit in pluribus non multiplicata, non di versificata, ita quod excedat unitatem singularis et simplicitatem univer salis, sicut est unitas divinae naturae in tribus personis. Secundo, mens illustrata de Deo altissimo sentit verissime; verissi- mus autem modus est quod sentiatur quod omnia quantum ad totum quod sunt ab ipso sunt, ita quod in nullo aliquid sit a se ipso et ita quod materiae totalitas sit ab ipso, quia illa natura est origo immediate om nia creans et essentiam a se exterius procedentia, ut Plato commendavit animam suam suo factori. Petrus commendavit animam suam suo Crea tori, quia omnia gubernat, rectificat, disponit et illustrât...” ( Hexaem., visio 2, coll.2, nn. 23-25: Ed. Delorme, pp. 123-124). Para el tema de la communis animi concepito, cfr. Ibid., princ., coll. 2, n.10, p.24. Es inte resante comparar estos textos bonaventurianos con el sentido que el Corpus Hermeticum da a la pietas. Precisamente se pronuncia también contra aquellos que, pretendiendo salvar su piedad hacia Dios, le niegan el carácter de Creador de todas las cosas. Estos no sólo no salvan su pie dad, sino que cometen la más negra de las impiedades atribuyendo a Dios como cualidad divina la falta de poder sobre las cosas: pensar de este modo es impiedad (cfr. op. cit., 1.1, tract. XIV, n. 8, p. 225). 114. “Dico igitur, quod pietas nihil aliud est quam' piae, primae et summae originis plus sensus, plus affectus et nius famulatus. Sum mum bonum non potest haberi nec colli sine pietate. Naturaliter quae- libet res tendit ad suam originem: lapis deorsum, et ignis sursum, et ilumina currunt ad mare, arbor continuatur cum radice, et ceterae res continuationem habent cum radice. Deiformis est creatura rationalis, quae potest redire super originem suam per memoriam, intelligentiam
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz