PS_NyG_1973v020n003p0401_0566
DIONISIO CASTILLO CABALLERO 439 de tal atributo divino ,5. Pero matizando en esta ocasión: se le ha de atribuir la nob ilitas sim p licite r, no la secundum quid: “quia quidem est nobilitas in fine totius nobilitatis perfectae” *. En las cuestiones siguientes, donde trata progresivamente sobre la infinitud, eterni dad, inmutabilidad y necesidad divinas, sigue esta misma línea de pensam iento77. En el B reviloquio, al referirse a las condiciones del ser, S. Buenaventura afirma que deben encontrarse en Dios por ser pri mer principio, nobilísimo y perfectísimo 78. En el Itinerario le atribuye los atributos del ipsum esse prima- rium (novissimum-praesentissimum-omnimodum), basándose en el mismo principio-concepto” . Concepto que aplica igualmente al tra tar del bonum en D io s80. En las Conferencias sobre el Hexaémeron, al intentar distinguir 75. Nobilissimo sunt attribuendae conditiones nobilitatis in summo, alioquin non esset nobilissimum ; sed simplicitas est conditio spectans ad nobilitatem... Sunt ergo in Deo omnes conditiones nobilitatis, scilicet potentia et sapientia et voluntas, bonitas, veritas et unitas, esse, vivere et intelligere et cetera similia vere, perfecte et summe sub propria et perfecta ratione...” (Ibid., f.5 et c: V, 68b et 70b). 76. Ibid., ad 3: V, 71b. 77. “Utrum divinum esse sit infinitissimum” (Ibid., q.4, a .l: V, 79a- 84b); “Utrum divinum esse sit aeternum” (Ibid., q-5, a .l: V, 87a-92b); “Utrum divinum esse sit immutabile” (Ibid., q.6, a .l: V, 97a-102b); “Utrum divinum esse sit summe necessarium” (Ibid., q.7, a.l: V, 106a-109b). Sobre la infinitud afirma: “ Communis animi concepito est, Deum esse quo nihil maius excogitari potest, nec a se nec ab alio; sed omni finito potest aliquid maius excogitari: ergo vere et proprie divinum esse habet conditionem infiniti” (f.6: V, 79a.); “Simpliciter summum... Quia enim simpliciter sum- mum, nihil maius, nihil melius esse excogitari...” (c: V, 81a-b). Sobre la eternidad: “ Semper quod nobilius est attribuéndum est enti nobilissimo: ergo summa aetemitas est attribuenda Deo” (f.10: V, 88b.). Sobre la im- mutabilidad: “ Item, divinum esse est perfectissimum ; nihil autem per- fectissimum proficit aut deficit; omne autem, quod mutatur, aut acquirit aliquid, aut perdit: ergo divinum esse nullatenus mutari potest” (f.5: V, 97a.); “ quod de se non sonant in imperfectionem et in talibus summum attribuéndum est Deo, cui competit omnis perfectio” (ad 2: V, 100a.). So bre su necesidad: “Necesse est omne, quod est nobilitatis et perfectionis, poni in Deo in summo; sed constans est, quod necessitas est magis quam scientia: ergo etc.” (f.2: V, 106a). 78. “Quia enim primum principium est nobilissimum et perfectissi mum, ideo conditiones entis nobilissimae et generalissimae in eo repe- riuntur in summo. Hae autem sunt unum, verum, bonum, quia perfecta et generalia” ( Brevil., p.l, c.6: V, 215a). 79. “Quia enim perfectissimum, nihil potest cogitari ultra ipsum melius, nobilius nec dignius, ac per hoc nihil maius (Itin., c.5, n.7: V, 310a). 80. “Quoniam optimum quod simpliciter est quo nihil melius cogita ri potest” (Ibid., c.6, n.2: V, 310b).
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz