PS_NyG_1973v020n003p0401_0566
4 3 8 TRASCENDENCIA E INM ANENCIA DE DIOS EN S. BUEN AVENTURA En toda la distinción octava del p rim e r lib ro de las Sentencias, a ¡la que antes hemos aludido, titulada “De proprietatibus et condi- tionibus essentialibus Trinitatis et Unitatis” , las razones que aduce para probar las distintas perfecciones divinas (verdad e inmutabi lidad — primera parte— 67 y simplicidad — segunda parte— ) 68 se basan en el mismo axioma: in summo et nob ilitas summa. Al tratar el tema “Utrum Deum sit summe simplex” , entre los fundamenta y en la conclusión, propone la condición de nobleza del ser divino, que exige tal característica69. Anteriormente, en la cuestión sobre la unicidad de Dios “Utrum sit unus tantum Deus” , ha insistido en uno de los fundamenta en la misma conceptio ani m i comm un is 7". Razón en la que vuelve a instar en la misma con clusión 71. Las Cuestiones disputadas sobre el m isterio de la T rin idad es tán presuponiendo dicho axioma. Pueden considerarse como un canto dedicado exclusivamente a este concepto. Pero se muestra con plena claridad en la cuestión que trata de dilucidar los atribu tos divinos. En la q. 2, a. 1, en donde se propone como tema “Utrum divinum esse sit summe unum” ” , concluye la naturaleza, potestad, sabiduría y bondad, influjo y causalidad divinos de dicho concepto del ser nobilísimo73. En la que q. 3, a. 1, “Utrum divi num esse sit simplicissimum” 74 la nob ilitas in summo vuelve a ocu par el puesto central de su pensamiento, como justificativo último 67 I Sent., d.8, p .l: I, 150a-161b. 68. Ibid., p.2, qq.1-2: I, 164a-169b. 69. “ In esse nobilissimo debet omnis conditio nobilitatis poni in summo; sed Deus est ens nobilissimum“ (Ibid., f.3: I, 165a.); “ si summe nobilis est...” (Ibid., c: I, 166a). 70. “Propter communem animi conceptionem, quae est, quod Deus est quo maius excogitari non potest” (Ibid., d.2, a.un., q.l, f.2: I, 50a-b). 71. “Dicendum, quod impossibile est esse plures deos, et si recte ac- cipiatur significatum huius nominis Deus, non solum est impossibile, sed etiam non intelligibile. Deus enim dicit simpliciter summum et in re et in opinione cogitantis (Ibid., c: I, 52a). 72. Myst. Trinit., q.2, a.l: V, 59a-63b. 73. “Omnium enim mens ratione utentium supponit, Deum esse, quo maius et melius nihil excogitari possit, ac per hoc excellentissimum na tura et potestate, sapientia et bonitate, influentia et causalitate. Si enim in aliquo horum pateretur defectum, iam non esset summus, ac per hoc non esset Deus... Cum enim Deus omnem perfectionem in se habeat, et hoc in summo termino et excellentissimo... ex omnibus suis conditionibus et proprietatibus nobilibus quae sibi attribuuntur In sum mo” (Ibid., ante ff. et c: V, 59a et 61a). 7 4 . Ibid., q .3 , a . l : I , 6 8 a - 7 3 b .
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz