PS_NyG_1973v020n003p0401_0566

DIONISIO CASTILLO CABALLERO 431 En e sta m isma p e r sp e c tiv a hay qu e in terpretar a S . B uenaven ­ tura. C u an d o nuestro au tor hab la d e la communis animi conceptio s e refiere a a q u e lla s p r o p o s ic io n e s q u e d e tal fo rm a son e v id en te s p o r su p rioridad y rad ica lidad al espíritu hum ano qu e no pu eden p o n e r s e en duda . S on a lg o innato y d e ahí q u e resultan tan fam ilia­ res al alm a humana qu e v e rd a d e ram en te reflex iona K. En c o r r e s p o n d e n c ia c o n lo an teriorm en te in d ica d o s o b r e el te x ­ to d e B o e c io , n o s habla tam bién d e la d o b le form a d e e v id en cia : p u ed en se r “ 'v a id e ' ev iden tia et ’ m inus’ e v id en tia ” En lo q u e s e refiere al c o n c e p t o d e D ios c om o “ id q u o maius e x c o g ita n n equ it” , p a r e c e o b v io q u e s e ha d e in terpretar su p en sa - 35. “Et quod sic, videtur per Anselmum, qui dicit, quod Deus secun­ dum communem animi conceptionem est quo nihil maius cogitar! po­ test... Item, maior est veritas in esse divino quam in aliqua áignitate; sed aliqua dignitas ita est vera, quod non est ei contradicere corde, ut, omne totum est maius sua parte, et sim ilia; unde non potest cogitar! non esse; ergo multo fortius hoc erit verum dicere de prima veritate” ( / Sent., d.8, p.l, a.l, q.2, ff.1.3: I, 153a; sigue afirmando esto mismo en el cuerpo de la cuestión: I, 155a et ad 5: I, 155b. “ ...dignitatibus con tin - git contradicere quantum ad exterius rationem, non tamen quantum ad interius, ut dicit Philosophus in libro Posteriorum” (/bid., ad 6: I, 155b). “ Vel potest dici, quod hoc intelligitur de intellectu, secundum quod et acceptio principiorum notissimorum in qualibet scientia, utpote dignita- tum, circa quae non contingit errare, non autem prout habet applicari ad opera specialia; et ideo ad ipsarum directionem virtutes sunt sibi necessariae...” (III Sent., d.33, a.un., q.3 ad 5: III, 718b). “ Sed veritates dignitatum seu communium animi conceptionum adeo sunt evidentes propter suam prioritatem quod non possunt cogitari non esse: ergo nu- llus intellectus potest ipsam primam veritatem cogitare non esse, seu de ipsa dubitare” (Myst. Trinit., q.l, a.l, f.27: V, 48a). “ ...Retinet nihilom i- nus scientiarum principia et dignitates ut sempiternalia et sempiterna- liter, quia nunquam potest sic oblivisci eorum, dum ratione utatur, quin ea audita approbet, sed tanquam sibi innata et fam iliaria recognoscat...” ( Itin., c.3, n.2: V, 303b). Hablando sobre las leyes que obligan a nuestro entendimiento a asentir, dice: “ Itaque leges hae non sunt ’ad exterius rationem ’, ut dicit Philosophus... Assignans enim ibi differentiam inter communes animi conceptiones sive dignitates ex una parte et petitiones et suppositiones ex altera, dicit quod dignitates adeo sunt certae ut non possent probar! per aliquem syllogismus sive per exteriorem rationem, nec eis valet ’ad eam rationem, quae est in anima’ : lumine enim natu- rali cognoscuntur, [nec eís] contradicitur nisi forte in voce. Et non solum verae sunt et necessariae in se, sed etiam habent suae necessitatis evidentiam, ut est haec dignitas sive communis animi con ­ ceptio ’Omne totum maius est sua parte’ ; quod principium non per aliud cognoscitur nisi per naturam terminorum suorum: cognitio enim parte et toto, patet...” (Hexaem., principium, coll.2, n.10: Ed. Delorme, p. 24). 36. “ ...unde dignitas est illa quam quisque probat auditam ... sicut inter cognoscibilia quaedam sunt valde evidentia, sicut dignitates et pri­ ma principia; quaedam sunt minus evidentia, sicut conclusiones parti­ culares; sic et in operabilibus quaedam sunt máxime evidentia...” (II Sent., d.39 ,a.l, q.2, c : II, 903a-b).