PS_NyG_1973v020n003p0401_0566

DIONISIO CASTILLO CABALLERO 559 sed quod se ipso est bonum, non est propter aliuuid aliud: er­ go quod non est ab alio, non est propter aliud. Si ergo om ­ nia mundana secundum se tota sunt prooter aliud, ergo sunt ab alio” U1. De esta con cepc ión de riva la re lación en tre los concep tos pri- m u m - a s e ip s o - p r o p t e r s e ipsum y su co rrespond ien te p rim um - ab ip s o - ad ipsum 14\ Por ú ltim o , co rona todo este pensam iento desde su concep ­ ción del saber m e ta físico plenam ente reductivo . Este saber exige el ve rdade ro status in ca u sis. Ahora bien, la mente humana, p ro ­ yectada conna tu ra lm en te hacia la búsqueda de d icha estab ilidad , no puede co n s id e ra r esta rad ica lida d reductiva plenam ente convin ­ cente en el orden te le o ló g ic o m ien tras no consiga el status en su más pu ro y exigen te s ig n ifica d o de abso lu ta fina lidad . Este, po r las co n d ic io n es que impone, sólo puede ve rifica rse en Dios: Bien su­ mo, óp tim o , ve rdade ro y ún ico fin ís s in e fine, abso lu tam en te tras­ cenden te lt3. En El la mente humana encuen tra su reposo in te le c tivo -vo liti- vo en la búsqueda con fiada y constan te de fundam en ta lidad d iná ­ m ica H*. 141. II Sent., d.l, p.l, a.l, q.l, f.5: II, 15a. Cfr. I Sent., d.43, a. un., q.3, f.2: I, 771b-772a; Myst. Trinit., q.2, a.l c: V, 70b; Itin., c.5, n.7: V, 309a. 142. Cfr. Brevil., p.2, c.l: V, 219b; p.7, c.l: V, 281a. 143. “Deus enim dicit simpliciter summum et in re et in opinione cogitantis. Quia in re, ideo omnia ab ipso et in ipso et ad ipsum, et in ipso omnino est status” (I Sent., d.2, a. un., q.l c: I, 52a). “Similiter bo­ num et melius reducuntur ad optimum, quia non est status in genere finis nisi in optimo” (ibid., d.3, p.l, dub. 1 resp.: 78a). “Finis autem dupliciter est: uno modo finis ultimus, qui propriissime est finis, in quo est status, alio modo finis sub fine qui dicitur proprie terminus” (I Sent., d.l, dub. 15 resp.: I, 45a); “Item, status perfectus non potest esse nisi in uno...; sed in genere efficientis primi et finis ultimi sic est status, quod unum soîum est primum efficiens per essentiam, ad quod omnia reducuntur...” (II Sent., d.3, p.l, a.l, q.3, f.3: II, 99a); “ ...quia secundum rectum ordinem status debet esse in uno, et unicum debet esse ultimum...” (Ibid., d.38, a.l, q.3 ad 3: II, 887b) Cfr. I Sent., d.35, a. un., q.2, f.3: I, 605a; Myst. Trinit., q.2, a.l,f.6: V, 60a. En Tract, transe, afirma: “ ...sed secundum rationem finis nullo modo est status in creatura, sed solum in creatore, quia omne quod est bonum, est bonum per ordinationem ad illud. Et ideo dicitur, quod omnia sunt bona prima bonitate, non informante, sed fi- niente, non quia sicut ilia bonitas, sed quia ad illam ordinantur” (a.l, supplem. ad a.l : Ed. Halcour, p. 81). 144. “Omnes enim creaturae defectivae sunt et reducuntur ad ip­ sum Deum, qui est principium et finis omnium, citra quem nec est per- fecta quies nec perfectus status” (II Sent., d.14, p.l, a.3, q.l ad 3: n ,

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz