PS_NyG_1973v020n003p0401_0566

DIONISIO CASTILLO CABALLERO 533 pueden rea liza rse las crea tu ras, ¿queda sa lvaguardada la abso lu ­ ta s im p lic id a d de Dios? Estos in te rrogan te s no han sido a jenos a la h is to ria del pen­ sam iento humano, que ha p re tend ido responde r a los m ismos, con ac ie rto s y c la u d ica c ione s respecto a la trascendencia divina, mediante los d ive rsos sistemas m e ta físicos de p a rtic ip a c ión ®. Desde esta pe rspectiva ha de in te rp re ta rse tam b ién y, en ú lti­ ma instancia , la e jem p la rid ad bonaven turiana, para que ob tenga sen tido el puesto y el s ig n ifica d o que le a tribu ye en su obra. Los temas de emanatione - exemplaritate et consumm a tione re­ presentan los tres puntos básicos de su con cepc ión meta física . No obstante, en un in ten to de p re fe renc ia ju s tific ad a , S. Buenaventura matiza la form a lidad p ro p ia de cada una de d ichas cuestiones, haciendo de la e jem p la rida d la con side ra ción más p rop ia y espe­ cífica del ve rdade ro m e ta fisico . Pasa a se r ésta, en consecuencia , el corazón y el alma m isma de su metafísica: “Meíaphysicus enim assurgit ad ülud esse consiiderandum in ratione principii omnia originantìs; et in hoc convenit cum physico, qui origines rerum considérât. Assurgit etiam ad considerandum illud esse in ratione ultimi finis; et in hoc convenit cuín morali sive ethico, qui reducit omnia ad unum summum bonum ut ad flnem ultimum, considerando felicitatem sive practicam, sive speculativam. Sed ut con­ sidérât illud esse in ratione omnia exemplantis, cum nullo communicat et verus est metaphysicus...” 82. Cfr. J. Gomez-Caffarena, Metafisica Trascendental, Madrid 1970, pp. 207-238: notas para la historia de los sistemas metafisicos; pp. 295- 300: participación desde Platón hasta Sto.Tomás. Puedenconsultarse también en orden al tema de la participación: L. B. Geiger, La partici­ pation dans la philosophie de S. Thomas d’Aquin, Paris 1942; C. Fabro, La nozione metafisica di partecipazione secondo S. Tommaso d’Aquino, Torino 19502; Idem , Partecipazione e causalità secondo S. Tommaso d’Aquino, Torino 1960; J. de Finance Etre et agir dans la philosovhie de Saint Thomas, Roma I9602, pp. 120-159; J.M. Artola, Creación y partici­ pación. La participación de la naturaleza divina en las creaturas según la filosofia de Santo Tomás de Aquino, Madrid 1963; W. Weier, Sinn und Teilhabe. Das Grundthema der abendländischen Geistesentwcklung, Salz­ burg 1971. 83. Hexaem., coll.l, n.13: V. 331b. “L’exemplarisme c’est le coeur même de la métaphysique” (S. Gilson, op. cit., p. 120). Oromi escribe a este propósito: “La posición ejemplarista es el almade toda la filosofía de S. Buenaventura; desconocer este punto de vista del Doctor Seráfico sería tanto como ignorar no sólo la trayectoria de su pensamiento, sino también el sentido de la más insignificante cuestión filosófica por él pro­ puesta, pues todas ellas van enfocadas desde la misma posición” . (M. Oromi, Filosofia ejemplarista de San Buenaventura, en Obras de S. Bue­ naventura, III, BAC, Madrid 1947, p. 6).

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz