PS_NyG_1973v020n003p0401_0566

DIONISIO CASTILLO CABALLERO 529 el ún ico modo de g a ran tiza r la omn ímoda pe rfe cción , la abso lu ta p rim id a d 73 y la to ta l s im p lic id a d de la causa abso lu tam en te p rim e ra y pe rfectís im a 7i. De idén tica forma, só lo la creación sa lvaguarda la plena au to su fic ien c ia del en s nob ilissim um , que no puede suped i­ ta rse en su se r y en su o b ra r a elemen to extraño alguno, pues com ­ p rom e te ría su in fin ita au ta rqu ía , su dom in io abso lu to sobre toda rea lidad y coa rta ría su omn ímoda lib e rta d 75. Po r parte de la creatura, constata, fren te a cu a lq u ie r na tu ra lis­ mo, su rad ica l y to ta l in con s is ten c ia en orden a la existencia y su com p le ta dependencia de Dios, co rre la tiva a su esencia l re lación d inám ica respecto a El. Todo lo cual supone una exigenc ia de fun- dam en tación ú ltim a en la acción crea tiva d iv in a 76. En v irtud de és­ 73. “Quanto producens est prius et perfectius, tanto plus influit in rem: ergo primum et perfectissimum influit totum in totum; et si hoc, ergo totum producit. Sed primum agens est huiusmodi: ergo etc.” (II Sent., d.l, p.l, a.l, q.l, f.l: II, 14b). “ ...primum principium, hoc ipso quod primum, omnia de nihilo produxit...” (Brevil., p.2, c.6: V, 224a). Cfr. I Sent., d.2, a.un., q.2, f .4: I, 53a-b; Ibid., d.27, p .l, a.un., q.2 ad 3: I, 470b; Ibid., d.39, a.l, q.l, f.4: I, 685a; II Sent., d .l, p.2, a .l, q.l c: II, 40a-b; Hexaem., coll.12, n.10: V, 386a. Para un estudio del influjo del Liber de Causis en este pensamiento, cfr. Prop. l a: “Omnis causa pri- maria plus est influens super causatum suum quam causa universalis secunda..." (Ed. cit., p.161-162 y Prop. 17‘ : “Omnis virtus unita plus est infinita quam virtus multiplicata...” (p. 175). 74. “ Item, agens secundum formam potest producere formam: er­ go pari ratione agens secundum se totum potest producere totum sed Deus se toto agit, cum sit omnino simplex: ergo producit totum” (II Sent., d.l, p.l, a.l, q.l, f.3: II, 14b-15a). 75. “ Item nobilius et perfectius est agens, quanto paucioribus indi- get ad agendum, ergo agens nobilissimum nullo extra se eget: ergo si ipsum solum esset adhuc res produceret; sed non ex se, cum ipse nu- llius sit pars: ergo ex nihilo: patet, ergo quod Deus potest in totam subs- tantiam creaturae” (Ibid., f.2: II, 14b). “Per virtutem inflnitam, quae non indiget fulcimento materiae, ita faciliter potest aliquid produci ex nihilo, sicut de aliquo, alioquin non esset virtus primi principii infinita, sed egeret materiae fundamento...” (Ibid., ad 6: II, 18b). “Item, maior est virtus, quae agit paucioribus mediis et auxiliis; sed virtus, quae pro­ duxit ex nihilo, sibi sola sufficit, quae vero ex aliquo, aliam rationem praesupponit” (Ibid., d.10, p.2, a.l, q.2, f.3: TV-1, 228a) “De nihilo nihil fieri est verum causaliter, sed falsum est intelligendo ordinaliter immo totius sapientiae subversivum quia, si Deus tunc materia indigeret in agendo, esset imperfectissimus; et si materia a se ipsa esset, esset perfectissima, quod est absurdissimum in fine totius absurditatis” (Sant. Domin., n .l: IX, 563b). Cfr. I Sent., d.17, p.l, a.un., q .l, contra 4 et ad 4: I, 292b. 295a; II Sent.. d.35a 1.1, q.3 c: II, 827b: IV Sent., d.34d. a.l, q.l, contra 4 et ad 4: IV-1, 762a-b; Scient. Chr., q.3, ad 7: V, 15a; Hexaem., coll.4, n.13, V, 351a-b. 76. “ Item, hoc ipsum ostenditur a parte rei conditae sic: quod non est ab alio, est a se ipso; nihil autem tale quod est a se ipso, indiget alio, ut sit; sed omne intrinsecum principium rei indiget alio, ut sit, nam forma indiget materia, et e converso: ergo etc.” (II Sent., d.l, p.l, a.l, 7