PS_NyG_1973v020n001p0003_0029

C. BAZARRA 21 v a lo r si no v a u n id a a la fe y al am o r. L a recepción s a c ram en tal se o rd en a a la u n ió n e s p iritu a l. San B u e n a v e n tu ra sólo h a b la de dos m odos de c o m u lg a r: el p u ram e n te s a c ram en tal y el adem ás e s p iritu a l. ¿ Q u é o p in a el S e rá­ fico D o c to r d e un a posible tercera u n ió n « n a tu ra l» o « in n a tu ra » ? E l m ism o e xp o n e la d ific u lta d : “Ite m trip le x est unió: in n a tu ra , in fide et in c a rita te : sed unioni fidei respondet m anducatio sacram entalis: et un io n i c a rita tis sp iritu alis: ergo e rit tertiu s modus respondens unioni in n a tu ­ ra ” M. Y su respuesta es ta m b ié n c la ra : “Ad illu d quod ob icitu r de unione n atu rae, dicendum quod m a n ­ ducatio respicit actum personae, ideo secudum n a tu ram non est m anducatio, sed praesuppon itu r ” es. L u e g o esa u n ió n in n a tu ra es u n presupuesto, u n req u is ito a n ­ te rio r, pero en n in g ú n m o d o u n efecto de la E u c a ris tía . Esto está co rrobo rado po r lo q u e d ice después al e x p lic a r lo q u e es necesario para c o m u lg a r: “Ad hoc autem quod aliquis m anducet Sacram en tum m an d u ­ cando species, duo exiguntur, scilicet cibi existentia et eius ad ciba- tum n a tu ra lis conven ien tia” “ C o n v e n ie n c ia n a tu ra l, es d e c ir, te n e r la m ism a n a tu ra le z a . P o r eso, u n a n im a l qu e com iese u n a fo rm a consagrada n o re c ib iría al S e ­ ñ o r : E t si tu obicias tune quod mus m an d u c a t; respondent quod falsum est, quia nec sumere debet dici corpus C h ris ti nec m an d u ­ care, cum nu llo modo ipsum a ttin g a t, nec p er convenientiam in n a tu ra noc per cognitionem quan tulam cum que nec per d ilectio - nem ” a. 64. IV Sent., d. 9, a. 1, q. 1; Op. Omn. IV , 201. 65. IV Sent., d. 9, a. 1, q. 1: Op. Omn. IV , 202. 66. IV Sent., d. 9, a. 1, q. 3; Op. Omn. IV , 205. 67. IV Sent., d. 13, a.2, q. 2; Op. Omn. IV , 308.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz