PS_NyG_1967v014n002p0181_0204

VICENTE MUÑIZ 1 8 9 La adecuación de lo ejemplado con la causa ejemplar marca la perfección de la creatura. Tratándose esta adecuación del hombre no se consigue sin esfuerzo y lucha. La belleza de las creaturas atrae el corazón de los hombres y puede impedirles el acceso a la con­ templación divina 20. completa existentia principiorum et completo numero specicrum quae quidem spe­ cies naturam generis participant secundum rectam et ordinationem intentionem naturae. Secunda vero perfectio consistit in productione eorum quae per tempora decurrunt et sibi consequenler succedunt, ex cuius succesionis ordinatione resultat quaedam unitatis pulcrituclo et perfectio». l ì Sent., dist. XV, a. II, q. II; t. II, 387. «...tum etiam propter universi decorem et perfectionem, quae non solummodo attenditur secundum esse permanens, immo etiam secundum esse decurrens...». I I Sent., dist. XX, a. unic.; t. II, 478. «Triplex est esse rcrum: scilicet in propio genere, in anima, in divina praescien- tia; et supra ostendit, quod mutabilia sunt in proprio genere et secundum quod sunt in anima... 2. Quod obicitur de bonitate, dicendum, quod omnia sunt bona in se, sed valde bona in ordine; et quia, ubi est ordo, ibi magis et minus bonum: ideo quaedam corruptibilia, quaedam incorruptibilia. Propterea bonitas est in rebus non tantum secundum plus et minus, sed secundum oppositionem et similitudinem; ideo comparatur mundus pulcherrimo carmini; ideo quaedam corruptibilia, quae­ dam e contrario». Comment. In Eccles., c. III. t. VI, 34. «Ad iliud quod obicitur, quod homine stante, non debuerunt fieri animalia mor- talia; dicendum, quod sicut animalia sua vita habitationem hominis decorant et ornant, sic etiam morte sua ex succesione faciunt ad universi decorationem... dum animalia sibi succederent, universum decorarent, tanquam pulcherrimum carmen, in quo syllaba succedit syllabae». I I Sent., disi. XV, a. II, q. I; t. II, 383. «Et sic igitur totus iste mundus ordinatissimo decursu a Scriptura describitur procedere a principio usque ad finem, ad modum cuiusdam pulcherrimi carminis ordinati, ubi potest quis speculari secundum decursum temporis varietatem, mul- tiplicitatem et aequitate, ordinem, rectitudinem et pulcritudinem multorum divino- rum iudiciorum, procedentium a sapientia Dei gubernante mundum». Brevil., 2; t. V, 2(34. «Respondeo; dicendum, quod, sicut dicit Augustinus, etsi quaelibet mutatio in universo per se considerata sit imperfeetionis. tarnen in tota universitate resultat camen perfectum». Comment, in Eccles., c. Ill; t. VI, 32. «Est ordo partium in toto, et est ordo partium in finem... Si ergo loquamur de ordine partium in universo, aut hoc est quantum ad partes primas et substan­ tiates; et sic absque distinctione optime sunt ordinatae, ita quod melius ordinari non potuerunt, quia in eis consistit ordo substantialis et pulcritudo universi immu- tabilis. Vel quantum ad partes corruptibiles et remotas, et hoc dupliciter: aut absolute et ut nunc; aut simpliciter et in relatione ad finem; et sic sunt res opti- mae ordinatae in universo, secundum quod convenit ordini ad finem. Similiter optime ordinatae sunt res in finem, salvo ordine universi, quia universum est tamquam pulcherrimum carnem quod decurrit secundum optimas consonantias, aliis partibus succedentibus aliis, quousque res ordinentur in finem». / Sent., dist. XLIV, a. I, q. Ill; t. I, 786. Cf. Robert, P., Hylemorphisme et devenir chez S. Bonaventure, M o n ­ treal 1936. 20. «Ideo sicut totum universum repraesentat Deum in quadam totalitate sen-