PS_NyG_1967v014n002p0181_0204

V IC E N T E M U Ñ IZ 1 8 7 creadas primordialmente para la gloria de Dios y secundariamente para utilidad y obsequio del hombre. El fin primordial lo realizaban a través del hombre. De aquí que el pecado de éste no sólo tenga responsabilidad humana, sino también cósmica. El pecado inficiona toda la creación. El universo recobra su prístino estado, al ser re­ parado y redimido el hombre 16. El mundo camina con el hombre, a través del tiempo, hacia su total innovación y glorificación. Está en continuo embellecimiento. La dialéctica de este embellecimiento entronca con la concepción cosmológica del mundo 17. Las creaturas, por el mero hecho de serlo, «Quod obicitur de archetypo et sensibili mundo, dicendum quod iste imitatur ilium in qul.ntum potest, sed deficit. In ilio enim est summa pulcritudo per omni- modam unitatem; hic autem si esset unitas, non esset pulcritudo, quia non esset ordo nec perfectio. Et ideo, ut mundus hic imitaretur in perfectione et pulcritudine, oportuit quod haberet multitudinem, ut multa facerent quod unum Tacere per se non posset». I I Sent., dist. I, p. II, a. I, q. I; t II, 40. «Ad illud quod primo obicitur, quod Deus debuit facere hominem optimum; dicendum, quod est optimum simpliciter, et est optimum in ordine. Cum autem dicit Dionysius, quod optimi est optima adducere, non intel'ligit absolute sed in ordine; et ideo ex hoc non sequitur, quod homo debuerit fieri in optimo statu sim­ pliciter, sed in statu, in quo optime saivarctur universitatis ordo et pulcritudo. I I Sent., dist. XX III, a. I, q. I;t. II, 533. «Secunda ratio est manifestati divinae sapientiae. Maioris enim sapientiae osten- sivum est scire ordinare bona cum malis et elicere bona, quam ordinare solum bona cum bonis; et ideo, cum non deceret Deum male facere, debuit talem facere creaturam, quae posset in operando delìcere et malum committere, ut Deus illa mala ordinando suam sapientiam declararet». (Ibid.). «Convenientia non tantum surgit ex aequalitate sed etiam ex disparium conse­ quent gradatone». I I Sent., dist. IX, a. unic., t. II, 255. «Sicut in suprema hierarchia propter summam perfectionem reperitur et pulcri­ tudo ex perfectissima aequalitate et similitudine parium (i. e. in Sancta Trinitate), sic in angelica hierarchia reperitur pulcritudo perfecta ex quadam gradatione disparium». I l Sent., dist. IX, a. unic.; t. II, 253. «Congruum enim est, ut pulcritudo universi decoretur quibusdam antithesis, ut, sicut bonis redduntur bona aeterna, ita et malis aeterna suplicia». IV Sent., XLIV, p. II, a. I, q. I; t. IV, 921. «Ipsa scobrositas exterior (germinationis terrae) facit cam reputari deformem, et tamen ex hoc est pulcherrima; et ideo dicit sponsa: nigra sum, sed formosa; quia nigra, ideo formosa». Collationes in Hex., col. XIV, 4; t. V, 393. 16. Brevii., pars II, c. I, II, III, IV y V; t. V, pp. 219-224. 17. «Finis conditionis rei sive rerum conditarum principalior est Dei gloria sive bonitas, quam creaturae utilitas». I I Sent., dis. I, p. II, a. II, q. I; t. II, 44. «Quidam enim est finis principalis et ultimus, quidam vero est finis sub fine. Si primo modo loquamur de fine, sic omnium creaturarum tam rationalium quam irra- tionalium finis est Deus, quia omnia propter semetipsum creavit Altissimus; omnia enim fecit ad laudem suae bonitatis. Si autem loquamur de fine non principali, qui est finis quodam modo et finis sub fine; sic omnia sensibilia ammalia facta sunt propter hominem». I I Sent., dist. XV, a. II, q I; t. II, 383.