PS_NyG_1967v014n001p0027_0055

44 LA CONTEM PLACION E S T E T IC A EN JU AN DUNS ESCOTO dición indispensable para el amor 44. La voluntad y la inteligencia son dos esferas totalmente distintas, con leyes propias. La inteligencia no tiene dominio sobre su propio acto que está mensurado por el objeto. Cuando intelectualmente ve, no puede negar esta visión y debe asen­ tir o no según la verdad o falsedad del objeto. Su función respecto a la voluntad es iluminativa. Ilumina y presenta le que ha captado co­ mo verdad. La verdad es el bien de la inteligencia, ante el cual no es libre 45. Lo característico de la voluntad es el dominio sobre su propio acto y el acto de las demás potencias. En Escoto se encuentra ya la expre­ sión perfecta del voluntarismo franciscano: la voluntad quiere, por­ que quiere. Voluntas vult, quia vult La voluntad goza de primacía respecto de las demás potencias, ya que las dirige y determina la ac­ ción de éstas. Ella impera sobre la inteligencia, disponiendo los ob­ jetos sobre los que ha de versar 47. La libertad radica en este domi­ 44. « V o lu n ta s ... in q u a n tu m est m e re a p p e titu s in te lle c tiv u s , sum m e in c lin a - re tu r a c tu a lite r a d o p tim u m in te llig ib ile , sic u t est de o p tim o v is ib ili; tam e n in q u a n tu m lib e ra est, p o te st se re fra e n a re in elùdendo a c tu m , n e se q u a tu r is ta m in c lin a tio n e m » . Ox., 1. 2, d . 6 , q. 2, n . 8 ; t. 12, p . 354a. «Im possibile es t v o lu n ta te m ve lie a c tu , nisi s it a c tu a lis in te lle c tio in in te lle c tu » . Ox., 1. 2, d . 42, q. 4, n . 6 ; t . 13, p . 456a. « (V o lu n ta s ) o p e ra tu r praesu p p o sita co g n itio n e ra tio n is » . Ox., 1. 3, d. 33, n . 2 ; t. 15, p . 438b. «O m n em a c tu m v o lu n ta tis n a tu ra lite r p ra e c e d it ac tu s in te lle ctu s» . Re.p., 1. 1, d . 17, q. 3, n . 3 ; t. 22, p . 213b. « V o lu n ta ti o s te n d u n tu r p lu ra o b ie cta p e r in te lle c tu m , q u i est adiquorum p lu - r iu m in clu so rum in p rim o obieoto, q u o rum u tru m q u e u t sic ostensum po test vo lu n ­ ta s velie vel n o n velie». Ox., 1. 1, d. 1, q. 2, n . 7 ; t. 8 , p . 324a. C f. P a rth en iu s M inges, Joaanis Duns Scoti doctrina plvUosophica et theolo- gica. t. I . A d C la ra Aquas. 1930, c. IV , p . 295. 45. «N om e n im o p o rte t, quod vo lu n tas s e rvet iliu m o rd in e m in actibus suis, quailem n a ta s u n t v o lib iü a h a b ere ex n a tu ra sua, nec est assensus sim ilis h in c in d e , q u ia necessitas est in in te lle c tu ex e v id e n tia o biecti necessario causante is tu m assen- sum in in te lle c tu ; n o n a u te m b o n i a liq u a o biecti causat necessario assensum vo­ lu n ta tis , sed vo lu n tas lib e re a s se n tit cuillibet bono, e t ita lib ere a s s e n tii m a io ri bono s ic u t m in o ri» . Ox., 1. 1, d. 1, q. 4, n . 16; t . 8 , p . 372a. 46. «N on est a lia causa, qu are vo lu n tas v u lt, n is i q u ia v o lu n ta s est vo lu n ta s ... haec est inm e d ia ta s vo lu n tas v u lt» . Rep., 1. 1, d. 10, q. 3, n . 4 ; t. 22, p . 184. 47. «Volluntas est so la d om in a» . Rep., 1. 4, d. 49, q. 2, n . 6 ; t. 24, p . 623a. «V o lu n tas m o vet se c o n tra iu d ic iu m a lia ru m p o te n tia ru m , et quod om nes alias m o v et secundum im p e riu m s u um ... quod vo lu n tas u titu r om nibus a liis p o te n tiis ». Ox., 1. 4, d. 49, q. 4, n . 16; t. 21, p . 151b. « Illa «« la est vo lu n tas, qu ia sicut ipsa o rd in a ta o rd in a t, it a d e o rd in a ta d e o rd in at» . Ox., 1. 2, d. 30i q. 2, n . 3 ; t. 13, p . 293b. Joseph K le in , Il primato della volontà secondo Scoto, en Rev. Fil. NeoscoL, 17 (1925) 204-209.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz