PS_NyG_1967v014n001p0027_0055

V IC E N T E MUÑIZ 37 hace que en este mundo el hombre no pueda tener visión intuitiva de Dios, ni de las naturalezas angélicas. Ni pueda tampoco, en este mun­ do, conocer intuitivamente las esencias singulares, en sí. La inteligen­ cia conoce los caracteres individuales que distinguen una cosa de otra por lo que Escoto denomina «singulare vagum». En el conocimiento de una cosa cabe distinguir entre la «ratio agendi» y la «ratio agen- tis». La «ratio agentis» es la misma simguaridad de la cosa. La «ratio agendi» es la forma o naturaleza de la cosa. Lo que la mente conoce o aprehende es esta forma o naturaleza. Por concomitancia con ella conoce lo que de singular tiene el objeto, pero no su esencia en cuanto singular y en sí. La mente puede, por un acto de abstracción, pres­ cindir de lo singular dado por concomitancia y quedarse únicamente con la esencia. Con el predicable metafísico 29. tu a li, e t hoc in se vel in a lio e m in e n te r c o n tin e n te to ta m e n tita te m ipsius». Ox., L . 1, d . 2, q. 7, n . 42 ; ¡t. 8 , p . 597b. Escoto t r a t a e x te n s am e n te d e l co n o cim ien to que e l allm a tie n e de sí m ism a. T re s so n estos co n o c im ie n to s : a rg ü itiv o , in tu itiv o y esp ecu lativo . O f. De rer. princ., q. 15; t. 4, p . 547b e n el n . 1. Nos in te re s a sólo e l in tu itiv o : « A n im a ergo se e t suos h a b itu s p e r speciem n o n p ro p rie im pressam , sed ex- p ressam d e se vel de suis h a b itib u s co g n itio n em in tu itiv a m h a b et». Ibid., n . 28, p. 563a. «M en s ab e x te rio rib u s sequestrate e t super se re íle x a se e t suos h a b itu s in tu e tu r p e r sp ecu lum intellectuaile, p e r a c tu m fix u m su per essentiam a n im a e e t h a b itum » . Ibid., n . 42, p . 560. < fig itu r p e r ip s um ib id em , nos v ig ila re , est p e r se n o tu m s ic u t p rin c ip iu m de­ m o n s tra fcionis. N ec o b s tat quod est contángens...». Ox., L . 1, d . 3, q. 4, n . 10; t. 9, p . 179. A q u í p la n te a la cuestión e n los siguientes té rm in o s : « T e rtio de actibus nostris, a n possit n a tu ra lite r h a b e n c e rtitu d o in fa llib ilis » . Ibid., n . 7, p . 173. 29. « U tc um q u e ig itu r s it is te s ta tu s, sive ex m e ra v o lú n ta te D e i, sive e x m e ra iustitda p u n itiv a , sive ex in fir m ita te ... h aec sit to ta causa, sive a liq u a a lia , salltem n o n est p rim u m o b ie ctum iretellectus, u t p o te n tia est q u id d itas re í m a te ria lis , sed est a liq u id com m un e ad om n ia in te llig ib ilia lic e t p rim u m obiectum a d a e q u a tu m sibi in m ovend o p ro s ta tu is to s it q u id d ita s reí sensibilis». Ox., L . 1, d. 3 q. 3, n . 24; t. 9, p . 148b. « O b ie ctum p rim u m p o te n tia e a a sig n atu r illu d , quod a d a e q u a tu r p o te n tia e in ra tio n e p o te n tia e , n o n a u te m quod a d a e q u a tu r p o te n tia e u t in aliq u o s ta tu ... N u n c a u te m , u t p ro b a tu m est, ...n ih il p o te st a d aeq u ari in te lle c tu i n o s tro ex n a tu ra po­ te n tia e in ra tio n e p r im i o biecti n is i com m u n issim um , te m e n p ro s ta tu isto (h u iu s v ita e ) e i a d a e q u a tu r in ra tio n e in o tiv i q u id d ita s re í sensibilis». Ox., L . 1, d. 3, q. 3, n . 24; t. 9, p . 147s. « A n im a e co n iu n o ta e p ro s ta tu is to lig a tu r p o te n tia , u t n o n possit n is i circ a q u id d ita te m sensibilem vel sen sib ilium . Sed hoc n o n es t ra tio n e p o te n tia e , alias n u n q u am d n te llig e re t n is i tales q u id d itete s. e t sic n o n p o te st in te llig e re nec cog- noscere D e u m nec s u b stan tiae separatas». Rep., IV , d. 4S* q. 4, n . 2 ; t. 24, p . 578b. « N u lla p o te n tia n o s tra nec sen sitiva nec in te lle c tiv a p o test cognoscere sin g u la re sub ra tio n e p ro p ria sin g u la ris» . De anima, q. 22 , n . 6 ; t. 3, p . 630a.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz