PS_NyG_1962v009n002p0225_0260

SANTIAGO DE LA CORUÑA 2 5 5 ¿Y a qué se debe que una gracia llegue al cuerpo y otra se quede en el alma? A su abundancia. En la Eucaristía se encuentra no sólo la gracia sino el Autor de la gracia, y así el cuerpo participa de la gracia por redundancia 145, por ser ésta más copiosa U6. La diversa unión cualitativa que buscábamos se ha quedado en una mayor unión cuantitativa y gradual, de la misma especie. La unión con nuestro cuerpo no es a lo que tiende principalmente la gracia, sino sólo un efecto, secundario, dice Mendoza con la ma ­ yoría de los teólogos: «quae (gratia), ut saepius diximus, a divinitate Christi profecta per humanitatem animae latebras penetrat et secundario, se- cundum virtutem, in corpus redundat. Secundario inquam, non per se e t principaliter, ut a sententia theologorum dicentium corpus in rem incorpoream imprimere non posse haud rece- darnus» UT. Mendoza va retrocediendo paulatinamente en sus afirmaciones. Volpicella también lo constata: «En realidad el concepto de unión natural viene así a ate­ nuarse... De este modo se llega a una concepción físico-dinámica. Y es éste verdaderamente el núcleo vital de la doctrina m en - dociana» 143. 145. «Q u a (g ratia) sicu t an im a p rim um p er se ca p iti C h risto un itu r, ita sub- sequ en ter e t ca ro C hristi ca rn i cop u latu r p er qu am dam d erivation em et redu ndan - tiam », p. 396, b. 146. «G ra tiam sacram en talem a C hristi d ivin itate p e r eiusdem h um a n itatem p roflu ere con sp icu um est. T am en cum in caeteris S acram en tis C h risti h um a n itas solum secu n dum virtu tem reperiatur, in h o c vero secu n dum rem , h in c consequitur qu od in E u ch a ristia p ro ficiscitu r a b h um a n itate tam quam ab in strum en to secu n ­ dum rem con iu n ctum . In aliis tam qu am a separato. U n d e fit u t cop iosior etiam esse possit, si causam respicias, qu am ab h o c p ro flu it qu am quae ab aliis» p. 395, b. «N a tu ra lis vero et corp ora lis in ter C h risti carn em et eam quae d ign e sum en tis qu ae a d illam spiritualem subsequitur, fit etiam p er g ratiam sa cram en talem co- piosissim am et su perflu en tem », p. S96, b. 147. P ag. 393, c. T a m b ié n : «C orp oris deniqu e dotes e x a n im a derivan tu r, et n ih il obstat g ratiam sp iritu alem et in corp oream in co rp u s agere posse, n im irum in d irecte e t subsequenter, qu em a dm odum co rp o ra coelestia in in tellectu in d irecte agere d icu n tu r. Item e o m o d o qu o vires in feriores su bd itae fu eru n t in statu in n o- cen tiae ra tion i», p. 397, a. 148. «In realtà p erò il co n ce tto di u n ion e n a tu ra le viene cosi ad atten u a rsi... S i giu n ge cosi ad un a con cezion e fisico-d in am ica . E d è qu esto v eram en te il n u cleo vitale della d ottrin a m en d ozian a». A. V o lp ic e lla , op. cit., p. 70-71.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz