PS_NyG_1962v009n002p0225_0260

SANTIAGO DE LA CORUÑA 251 es algo espiritual e incorpóreo m. En el capítulo 6 del libro 3 hace una descripción de esta virtud o don, comparándolo con la gracia santificante y explicando sus efectos diferentes. Después de indicar cómo la gracia por la fe y el amor nos diviniza, afirma que esta virtud nos cristifica. Es otro párrafo importantísimo que merece copiarse: «Ita etiam per Ghristi corpus intra viscera nostra immissum communicatur nobis peculiari divini eius corporis et sanguinis ratione donum quoddam quod scilicet est vita nostra christi- fica seu divina et esse quoddam christificum et divinum, quod cum ab ipso gratiae fonte, Christo scilicet divinoque eius cor- pore proficiscitur atque ex vita et esse corporis Christi deri- vatur in animam e t corpus nostrum, quo quidem nullis verbis satis exprimí potest ad quantam dignitatem caro nos­ tra inmunda carni Christi mundissimae connexa evehatur. Nam sicut per gratiam anima elevatur ad altiores opera- tiones et perfectiones et qualitates, ita etiam per hoc donum omnis nostra essentia fit ohristifica et christiformis; quod qui­ dem donum dicitur vere et est participatio quaedam corporis Christi; et per hoc donum, quod per ipsam veram Christi natu - ram in Eucharistia communicatam fideles consequuntur, Chris- tus eiusque corpus substantialiter naturaliterque unitur nobis sicut Deus etiam manet in anima per fidem et dilectionem; ac demum, ex hoc dono rursus in ipso corpore et eius potentiis ea omnia quae antea dicta sunt pariter ex ipsa anima derivantur dona» m. Resulta que este don cristífico es una participación del cuerpo de Cristo, y no de la sustancia, sino de las cualidades accidentales del mismo, como vimos en el apartado anterior. Y estas cualidades de­ cíamos que eran, siempre según Mendoza, la incorrupción, la gloria, la inmortalidad, pureza, sujeción al espíritu, disminución de la con­ cupiscencia, etc... Si prescindimos de la incorrupción, inmortalidad y gloria (que son dones que se nos concederán más tarde, después ipsius carn isq u e eius vere v iv ifica tricis vi atqu e e ffica cia vivan t», p. 188, b. Oír. tam b ién pp. 123, b ; 126, b ; 238, a ; 244, a ; 254, b ; 333, c ; 387, b ; 393, c. 128. «C um talis u n ió n o n fit e x e o qu od ca ro C hristi carn i dign e sum entis ipsa exten sive et q u an titativ e con iu n gatu r, ñ equ e ab aliqua virtu te c o rp o re a ex C hristi ca rn e p rom a n a n te qu ae in d ign e sum en tis ca rn e im prim itu r, consequitur ab a liqu a virtu te sp irituali p ro ficisci», p. 396, b. C fr. tam b ién 393, c ; 397, a. 129. P ag. 177, a-b.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz