PS_NyG_1962v009n002p0225_0260

SANTIAGO DE LA CORUÑA 2 4 9 Podríamos intentar una conciliación, tomando «cuerpo de Cristo» en sentido estricto y exclusivo, y así el cuerpo vendría a ser el medio de unión con el alma de Cristo y su Divinidad, pero en contra tenemos la afirmación explícita del mismo Mendoza: «per Christi carnem non o p o r ie t intellig\srle carnem spiritu Christi ca ren tem , sed ipsumm et Christum» m. Los mismos epítetos de natural, corporal, sustancial, parecen ex­ cluir el medio, cuando al explicarlos dice: «naturae ad naturam et substantiae ad substantiam et corporis ad corpus et carnis ad carnem ...» m. Pero prescindamos de este detalle y atengámonos a sus afirmacio­ nes: el medio de unión es el cuerpo de Cristo, es decir, Cristo integro, humanidad y Divinidad. Ahora bien, el medio unitivo debe perdurar mientras dure la unión, por tanto Cristo permanece en nosotros, no sólo por contacto virtual, sino con su doble naturaleza. Son sus mis­ mas palabras: «Quamobrem. praeter unionem et contactum hunc mediis speciebus carnis Christi ad carnem nostram, praeter alteram etiam communionem et contactum virtualem communem cum aliis sacramentis, haud absurdum seu incredibile existimamus aliam quamdam substantialem communionem inter nos et Chris­ tum per sacrosanctam Eucharistiam nobis unitum explorare, per quam in nobis ipse secundum utramque naturam manere uni- rique et nos in ipso dicamur» m. Esta permanencia sustancial de Cristo en el comulgante no es algo que se le haya escapado inadvertidamente a Mendoza. Son mu­ chísimas las veces que lo repite. Por ejemplo: «Per hoc sacramentum Christus manet in nobis secundum utramque naturam, humanam videlicet et divinam» 125. 122. P ág. 206, b. 123. P ág. 176, b. 124. P ág. 230, b. 125. Pág. 33, b. V éase ta m b ié n : «A d h u c con seq u en tia b o n a : qu ia sum m a u n ió possibilis h om in ib u s p ost h y p osta ticam est h a ec su bstantialis et n a tu ra lis; qua m a ior im agin ari n on p otest alia possibilis cum p er earn m an ea t in n ob is ipse C hristus secu n dum veritatem p rop riae su bstantiae», p. 86 , b. «P e r solum baptism um C h ristum in n ob is co rp ora liter m an en tem n o n h abem us», p. 118, c. «Q u ia eo qu od per h o c S a cram en tum digne a n ob is sum ptum m an et in n ob is C hristus secun dum

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz