PS_NyG_1962v009n002p0225_0260

2 4 2 LA UN ION EUCARISTICA. hombre, no en el alimento. En cambio, en el contacto sustancial de Cristo y nosotros, es Cristo quien nos asimila por ser la misma vida 75. Son varias las expresiones usadas por el Cardenal Mendoza y por otros autores que él cita, para indicar esta conversión: «Hacerse cuerpo de Cristo», «convertirse en carne de Cristo», «ser Cristo» :6. Todas significan lo mismo, porque «per Christi carnem non oportet intelligere carnem Spiritu Christi carentem, sed ipsummet Christum» Por consiguiente, si nosotros nos convertimos en Cristo, sin mu ­ tación sustancial alguna, no queda otra explicación que una conver­ sión accidental, una mutación de cualidades. Efectivamente: al explicar el concepto de conversión, hace resaltar que basta una mutación de cualidades, «etiamsi essen tia non mu - t e t u n 78. Y ese es el caso precisamente de la conversión eucarística del comulgante: lo repite con frecuencia 79. Los sujetos permanecen inmutables en la sustancia, pero el hombre adquiere las propiedades de Cristo, y esto basta para explicar, según Mendoza, la conversión del hombre en Cristo. Ambos tienen la misma naturaleza, aunque en diferentes supuestos, y tienen las mismas pro­ piedades espirituales y corporales, de donde resulta una unión estre­ chísima, una omnímoda semejanza 80. Ahora ya podemos definir la unión natural: «Naturalis cum Christo unitas est arcana arctissimaque Christi cum fidelibus coniunctio per saoram Eucharistiam digne sumptam, per quam, qui carnis eius proprietate manentem 75. «C ibu s com m u n is ab h um a n o co rp o re a quo ed itu r vim alen di a ccip it... L on g e autem aliter D om in i cibus. N am cum sit vere v ita ... ipse solus vere n u trii», p. 202, b. C fr. p. S89, b. El presu pu esto base d e M en d oza se ex p on e en e l c. 1 del libro 1.": es el p od er v iv ifica n te de la carn e de C risto. S e ap oya en el an atem a- tism o de S an C irilo : «S i quis n o n co n fite tu r ca rn em D om in i v iv ifica tricem esse e tc... a n ath em a sit» (D 123). 76. P ágs. 173, a : 176, a ; 177, c ; 180, a ; 192, b ; 193, a ; 195, c. E l ca p ítu lo 12 del lib ro 3.° lo titu la : «Q u id n ostri in carn em C hristi con v ertí d ica tu r», p. 202. 77. P ág. 206, b. 78. P ág. 197, c. 79. P o r e je m p lo : pp. 123, a ; 160, c ; 166, a ; 172, b ; 173, c ; 204, a ; 209, b. L os térm in os em plead os s o n : «P erm u ta tio accid en tium », «m u ta tio p rop rieta tum acci- den talium », «con sortes p rop rieta tum », «com m u n ica tio d otium »... 80. «C um itaque adeo om n ím od a sit n ostra cum C hristo sim ilitu do ut secun dum ipsam h um a n am su bstantiam et secu n dum c a m is eius p rop rieta tes ip si p e rfe cte assim ilem ur», p. 173, b.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz