NG200801007

UNA INTERPRETACIÓN DE LAS POSICIONES METAFÍSICAS… NAT. GRACIA LV 1/enero-abril, 2008, 261-286, ISSN: 0470-3790 279 Duns Escoto rechaza las opiniones de quienes afirman que el objeto propio de nuestro entendimiento es o bien la “ quidditas rei materialis ” o bien Dios 63 . Se queda con el ens in quantum ens . ¿Cuál es su contenido? Debe ser absolutamente simple, sin que tenga alguna determi- nación heterogénea intrínseca: “ Ens non potest concipi nisi distincte, quia habet conceptum simpliciter simplicem… Ens est primus concep- tus distincte conceptibilis ”. Y esto es de tal manera que el ente está incluido “ in omnibus conceptibus inferioribus quidditativis ” y ningún concepto inferior puede ser concebido “ nisi concepto ente ” 64 . Sólo en este último concepto de la mente encuentra Duns Escoto la razón de la existencia de la metafísica 65 . Pero la consideración del ente no termina con la sola determi- nación de que se “ simpliciter simplex ”. Duns Escoto se enfrenta a la cuestión de su predicación. Y aquí es donde aparece la univocidad. Sólo con ella, estima nuestro pensador, puede salvarse que haya un “ primum obiectum intellectus nostri ” 66 . 63 Para la quidditas rei materialis, Cf.. Ordinatio I, dist. 3, pars 1, q. 3, 110- 124; III, 69-77. Para lo segundo, Cf.. Ib ., 125-128; III, 78-80. Una exposición amplia de este tema con la aportación de los textos de Duns Escoto puede verse en E. B ET - TONI , Duns Scoto filosofo (Milano 1966). 64 Ordinatio I, dist. 3, pars 1, q. 1-2, 80; III, 54-55. “ Voco autem conceptum simpliciter simplicem qui non est resolubilis in alios conceptus simplices quorum qui- libet possit actu simplici distincte cognosci ” ( Ordinatio I, dist. 2, pars 1., q. 1-2, n. 31; II, 142-143). Abundando en este mismo punto escribe: “ Conceptus ‘simpliciter sim- plex’ est qui non est resolubilis in plures conceptus, ut conceptus entis vel ultimae dif- ferentiae ” ( Ordinatio I, dist. 3, pars 1, q. 1-2, 71; III, 49). Cf.. M. O ROMÍ , O. c. , 67-69. 65 “ Quia cognoscit aliquid sub ratione entis in communi, alioquin metaphy- sica nulla esset scientia intellectui nostro ” ( Ordinatio I, dist. 3, pars 1, q. 3, 117; III, 73). “ Quidquid per se cognoscitur a potentia cognitiva, vel est eius obiectum primum, vel continetur sub eius obiecto primo; ens ut ens est communius sensibile, per se intelligitur a nobis, alias metaphysica non esset magis scientia transcendens quam physica; igitur non potest aliquid esse primum obiectum intellectus nostri quod sit paricularius ente, quia tunc ens in se nullo modo intelligeretur a nobis ” ( Ordinatio I, dist. 3, pars 1, q. 3, 118; III, 73). 66 Ordinatio I, dist. 3. pars 1, q. 3, n. 129; III, 80. Indica claramente las consecuencias e la equivocidad cuando escribe: “ Quod si ens ponatur aequivocum

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz