NG200801005

EL CONCEPTO UNÍVOCO DEL SER , PASO DE ESCOTO A LA POSIBILIDAD… NAT. GRACIA LV 1/enero-abril, 2008, 193-227, ISSN: 0470-3790 215 otros objetos que no estén comprendidos bajo ese primer objeto motivo 36 . Pero ¿cuál es la razón de hallarse en este estado? Respondo: «estado» no parece ser sino «la permanencia estable», establecido por las leyes de la sabiduría divina. Ahora bien, esas leyes han estable- cido que nuestro entendimiento no entienda en el estado presente sino aquellos objetos cuyas especies se hallan en el fantasma, y ello, o en pena del pecado original, o por la natural concordancia de las potencias del alma en el obrar, conforme a lo que vemos que la potencia superior obra sobre lo mismo sobre lo que obra la inferior, si ambas obran perfectamente, y así sucede, efectivamente, en noso- tros: que, siempre que entendemos un universal, imaginamos con la fantasía su correspondiente singular. Pero esa concordancia que se da en el presente estado, no es esencial al entendimiento en cuanto tal, ni tampoco en cuanto se halla en el cuerpo, porque entonces en el cuerpo glorioso tendría una concordancia similar, lo cual es falso 37 . Porque, según la teología, «el entendimiento, manteniéndose en su ser mismo de potencia naturalmente, conocerá por sí mismo Duns Scoti , a cura di L. Sileo (Roma 1995) 927-949. 36 «Respondeo. Obiectum primum potentiae assignatur illud quod adaequatum est potentiae ex ratione potentiae, non autem quod adaequatur potentiae in aliquo statu: quemadmodum primum obiectum visus non ponitur illud quod adaequatur visui exsistenti in medio illuminato a candela, praecise, sed quod natum est adaequari visui ex se, quantum est ex natura visus. Nunc autem, ut probatum est prius - contra primam opinionem de primo obiecto intellectus, hoc est adaequato, quae ponit quiditatem rei materialis primum obiectum - nihil potest adaequari intellectui nostro ex natura poten- tiae in ratione primi obiecti nisi communissimum; tamen ei pro statu isto adaequatur in ratione motivi quiditas rei sensibilis, et ideo pro isto statu non naturaliter intelliget alia quae non continentur sub isto primo motivo». Ord. I, d.3, q.1-2, n.39; Vat III 26s. 37 «Sed quae est ratio huius status? - Respondeo. ‘Status’ non videtur esse nisi ‘stabilis permanentia’, firmata legibus sapientiae. Firmatum est enim illis legibus, quod intellectus noster non intelligat pro statu isto nisi illa quorum species relucent in phantasmate, et hoc sive propter poenam peccati originalis, sive propter naturalem con- cordantiam potentiarum animae in operando, secundum quod videmus quod poten- tia superior operatur circa idem circa quod inferior, si utraque habebit operationem perfectam. Et de facto ita est in nobis, quod quodcumque universale intelligimus, eius singulare actu phantasiamur . Ista tamen concordantia, quae est de facto pro statu isto, non est de natura intellectus unde intellectus est, - nec etiam unde in corpore , quia tunc

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz