NG200801005

BERNARDINO DE ARMELLADA 212 NAT. GRACIA LV 1/enero-abril, 2008, 193-227, ISSN: 0470-3790 y la diferencia, en los cuales se concibe distintamente el concepto más común 30 . 7. Dios no es ‘precisamente’ el ser unívoco. Parecería que ese ser unívoco, presupuesto o incluido en todo conocimiento sería el ser infinito, e. d. Dios. Por lo que Escoto pasa a la cuestión de si efectivamente Dios es el primer objeto natural de nuestro entendi- miento en el presente estado. Sería una primacía de comunidad de modo que el ser de Dios se conocería expresamente en todo lo inte- ligible. No se niega que tenga una primacía de virtualidad, porque, efectivamente, se contienen en él todas las cosas inteligibles en sí mismas. Pero no por esto es objeto adecuado para nuestro enten- dimiento, porque los demás seres mueven nuestro entendimiento por su propia virtud, no que la esencia divina mueva nuestro enten- dimiento hacia sí y con ello conozcamos las demás cosas 31 . Por las mismas razones se prueba que no puede considerarse la substancia como primer objeto de nuestro entendimiento en cuanto que todos los accidentes son atribución de la sustancia, pues los accidentes tie- nen virtud propia para mover al entendimiento. La sustancia, pues, no es motiva del entendimiento por sí y por las demás cosas. 30 «Nihil concipitur distincte nisi quando concipiuntur omnia quae sunt in ratione eius essentiali; ens includitur in omnibus conceptibus inferioribus quiditativis; igitur nullus conceptus inferior distincte concipitur nisi concepto ente. Ens autem non potest concipi nisi distincte, quia habet conceptum simpliciter simplicem. Potest ergo concipi distincte sine aliis, et alii non sine eo distincte concepto. Ergo ens est primus conceptus distincte conceptibilis.[..] cognoscere ‘distincte’ habetur per definitionem, quae inquiritur per viam divisionis, incipiendo ab ente usque ad conceptum definiti. In divisione autem prius occurrunt concepta priora, ut genus et differentia, in quibus concipitur distincte conceptus communior». Ord. I, p.1 d.3, q.1-2, n.80; Vat III 54s. 31 «...Deus non habet primitatem adaequationis propter communitatem, ita quod dicatur de omni obiecto per se intelligibili a nobis. Ergo si aliquam habet primi- tatem adaequationis, hoc erit propter virtualitatem, quia scilicet continet virtualiter in se omnia per se intelligibilia. Sed non propter hoc erit obiectum adaequatum intellectui nostro, quia alia entia movent intellectum nostrum propria virtute, ita quod essentia divina non movet intellectum nostrum ad se et ad omnia alia cognoscibilia cognos- cenda. Sicut autem praedictum est in quaestione de subiecto theologiae, essentia Dei ideo est primum obiectum intellectus divini, quia ipsa sola movet intellectum divinum ad cognoscendum se et omnia alia cognoscibilia ab illo intellectu”. Ord. I, d.3, p.1 q.3 n.127; Vat III 79s.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz