NG200403018

k) Un modo pasivo de ser voluntario .— Continúa Escoto sugi- riendo soluciones a las dificultades iniciales. La voluntariedad del pecado original la cree realizada en un modo pasivo de ser volun- tario, que consiste en el hecho de estar en la voluntad —que es esencialmente libre— ante de pasar al acto: «Voluntario, dice, se puede tomar por lo que está en la voluntad o, más propiamente... por lo que está en la voluntad en cuanto activa. Del primer modo este pecado (original) se puede considerar voluntario, porque — como todo pecado— se halla en la voluntad, única sede propia de la injusticia, correspondiendo a su opuesto, que es la justicia. En cuanto al segundo modo —como voluntario activo— no es necesa- rio que sea voluntario en el sujeto que tiene el pecado: basta que sea voluntario en quien lo cometió personalmente» 45 . A la dificultad de que «nadie peca en lo que no puede evitar», responde en el mismo sentido de lo anterior: Hay que distinguir entre «realizar el acto de pecar» y «tener el pecado». En el primer sen- tido nadie peca en un acto que no puede evitar. En el segundo sen- tido el niño no puede evitar personalmente el pecado (habitual) que le afecta; pero pudo ser evitado en aquel (Adán) por el cual el niño contrae el pecado 46 . 768 BERNARDINO DE ARMELLADA 45 Dico quod ‘voluntarium’ potest accipi pro eo quod est in voluntate, -vel magis proprie, prout communiter sumitur, pro eo quod est in potestate voluntatis ut est activa. Primo modo istud peccatum posset dici voluntarium, quia ipsum -sicut quodlibet peccatum -est in voluntate, ubi solum nata est esse iniustitia secundum ius- titiam sibi oppositam, secundum Anselmum cap. 4 et 5 (cf. De concept ., cc. 4-5; PL 158, 436-439; Obras ... II, 13-21) secundo modo, dico quod peccatum non oportet esse voluntarium ipsi habenti, sed ei vel alii a quo contrahitur illud peccatum, -et utrumque sufficit Augustino contra manichaeos ( De nuptiis et concup . II, c. 28, n. 48; PL 44,464; Obras ..., vol. XXXV (Madrid 1984) 367, qui posuerunt peccatum esse ab anima mala, et ita simpliciter necessarium propter illam animam malam et involun- tarium cuicumque. Ib ., n. 70; pp. 349 y ss. 46 Ad illud De libero arbitrio (cf. nota 26, dico quod ‘peccare’ potest esse vel elicere actum peccandi, vel habere peccatum. Primo modo potest concedi illa auc- toritas, quia parvuli non eliciunt actum peccadi, quia istud peccatum non est eis actuale sed tantum contractum a parentibus; secundo modo propositio est falsa, nisi intelligatur in generali, sic: ‘in eo quod nec ipse in se vitare potest, nec in alio per quem contrahit peccatum’, —et secundum est falsum in proposito; et ita propositio, sic disiunctive vera, sufficit Augustino contra manichaeos, ut prius. Ib . n. 71; pp. 350 y ss.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz