BCCPAM000R57-2-18p2d000000000

peta Gauza bati dagokion izenez berezteko ez da nornaien lana, baizik eta buru argidunena. Gure arbasoen artean, noizpait buru argidunak, jakintsunak izan ditugu. Adimen nagusien idaztiak, gisa batera, or ditugu euskel ize- netan, toki izenetan, efaneretan eta itza zuurfetan. Gure Lakoizketa jaun zenak ortan argi ikusi zuen euskararen onak, eta zion: Euskeraren izate bereziari esker, efaz dela itzak elgafi josiz gogo eta bitzi eta bakanenak azaltzeko. Lakoizketa jaunak ere zion: landare-jakintza (Bofánica)-ko ikasterik ezpaida euskaraz egin; ez dela afitzeko, landarearen zati edo efai batzuen izenik euskaraz ez izatea (estambres, pis- filos), baldin efai geienak adieratzeko itzak badituen. Aitzinagoko euskeldun zenbeit oartu zelarik, belar landare bati, kastilanoz gualda, deitzen dutena eta izen-jakintzaz Reseda Lutfeola eta landare untarik egiten zutela, margo edo kolore ba- ten gaia, deitu zuen euskaraz «belar orikaya» margotzeko edo pintatzeko kolore baten gaia zuelakotz. Alako euskeldun jakintsunen lekuko edo ezagupidetzat eus- kel izenak bedere baditugu, Jainkoari esker. Lakoizketa jaun zen arek bezain argi eta joriki iñork ez digu landaren befi eman. Jaun arek irakatsi ezpazigun landare mota bakotxaren eus- kel izenekin, españeraz eta jakintzako izena, itsu-mutfsuka era- bili beafak gindezke orañik. Aixtian efan dutan bezala, euskar-idaztirik ez dugu landarez: Lakoizketak egin zuena arazo untarik leena eta orain artio bakafa. Orgaitik, jaun ari zor diogu aipamen berezi bat, eta nik emendik eta biotzaren erditik, Euskaltzaindikoen izenean eskein- tzen diot, Jainkoa baitan dagoen apez jakintsuari, nere biotzeko opari beroena. Euskeraren maitale andi arek egin zuen lana, berak bakafik