BCCPAM000R57-2-18p2d000000000

RRE INS NOE IEEE — senar-emazte euskeldun artean, eunetatik larogeitan gutxienez, emakumeak du, au onela egitearen, efua, obena edo kulpa; geyen geyen, geyenean amaren utsa da umetxoak euskera gabe azitzea: erderaz ondo ikasteko, euskera eragozten diotelako. Ara emen, zeñen eskuetan dagon, gure ele maitearen etorkizuna. Irazi edo yafi nai ditugun, euskel-ikastolak gaur ain beafez- ko, euskera beste izkuntzarik ez duten, ainbeste umeri irakasteko: biar alper-alpefikako dira; oyetara yuango dan ume euskaldunik izango ez dalako. Eta ez dago ufuti «biaf» au; bear bada... ikas- tola oyek nai bezela ipintzea, lortu al degunerako! Zer itxaropen edo esperanza dute, orain, indar eta bizigaia, maitez euskerari eman nairik, or ta emen sortzen ari zaizkigun euskel-elertzale, olerkari eta ainbeste idazlek... ¿Nundik datorzkie beren lagun bear dituzten irakurleak?.. ¿Norentzat izango dira, egingo dituzten, idazti edo irakurgaiak?.. Oyek yayo orduko, ilko dan euskerearen, ilyantzitzat! * * * Ez da efaz, emakumearen euskeraganako maitasunik ez- aren, zergatia esaten; baña dana-dala, kalte au, euskereak, guz- tiz zematzale du, bere gain; eta beroni begitzea, beafeko du. Emakumeak erderan uste du, aundiago egingo duan gai bat; atsegingafiago egingo duan, apainduri bat; eta oso-osoan berau artzeafen, obeki baño obeki edukitzeafen, bastertzen du, bere edertasunez edefago, eta dagokiona egiñez edo erabiliaz maita- gafiago, egiten duan euskera. Antusteak, itxupen aundia ematen du; gure buruaz, liluratu egiten gaitu; eta lilura onek, gure yakingetasuna igafitzen utzi- tzen ez digu. Zerbait onelakoa gertatzen zaigu ba, emakumeari euskerarekin, Erdaldun trebeak izanez, aundikiago eta atsegin- gañiago izango geran usteak, ez digu utzitzen, gure bidegabe- keria ikusten, berari dagokiona, egiten ez duanaren okerkeria, igafitzen; eta obeki baño obeki erderaz yakitzeko, baztertzen de-