BCCPAM000R57-2-18p2d000000000

ASS Eta bera beti pas-erexa .yanean nola yauntzian, bearsuendako izan oi ziran bere irabazi ta eneyu sariak. Ain esku zabala izan bear zuen non zakuto baten bete diru igortzen zuen, etxetik ate- ratzen zan bakoitzea, eta eskelari bat ikusi bezain laster gelditzen zan azpian zaraman zaldia, eta unen gañean zoayenari il santo il santo efanez gibeletik yaraikitzen zizaizkion. Berak gizon taftean ain gogotsu egindako ongi ayen orde, eskef-onezko goralmenak eman zizaizkiola egia da. Baño, bein baño geyagotan bekaiztikeri ta eskergaiztozko erauntsiak zafratu ere bai aren biotza, guzien alderako gogamen obeneretaz gaindi- tua egoten bazen ere. Jaunaren aitzinean beti saindu, gizbazarendako beti ongi- -egile, adimen lan goreneko eta onbideki sainduenekin bere bizi- tiza guziko egunak, gañez zaioten neufiraño, bete ondoren, zartzaroan arkitzen zan gure napafa. Mila bortz-eun lau ogei ta seigafen urtean (1586) berak lau ogei ta amalau (94) zituela; eritasun batek artu zuen; azken egunetan zela igerturik, elizakoak artuta, Jesukristoren itz otxek: “Ego palam locutus sum”. Ni ageriyan mintzatu natizayo ludiari. Gogo edo arima eder ura igan zen zerura Jabiertar Franziskorekin batean Jaunaren goral- menak efepikatzera. Efoman nioiz ez ikusi bezalako dolua zabaldu bide zan egun artan. Aita saindua negafez, kardenalak naigabez beteak eta yende guziak befiz beren biotzeko gazitasuna eztitu nairik, gor- putz ilaren yauntziak puskatuta, saindu batenak bezala gordetzen zituzten. Napaf irakaslea Eliz eta gizbaza guzia aintzaz betetzeko aiñakoa zan; bere afaza bere Napafo maitea ta Eskual-efi guzia ezin geyagoraño goraldu zituenez geroz, gora dezagun guk ere irakasle afgia, ta Eskual-efia bere eskual-izkuntza edef-arekin izan dayela gure biotzeko kutuna. Aguf. Goyenetxe - ta? Cruz. Amayufko Efotora. € A