BCCPAM000R57-2-18p2d000000000

— 117— iskuntza izan da gizon eta emakume goitigafi oiek ofen onak, ofen jainkokoiak, ofen santuak azi ta zaindu dituena? guziok aitortu bearko dezute nerekin gure euskera maitagaria izan dela ofen siñismen bizia, ofen elizkoitasun gartsua, ta ofen biziera on-ona eman diena. A, bai euskaldun maiteak! Jaungoikoak egin digun mesede aundienetako bat bezala begitu bear degu gure izkuntza garbia. Gaurkoan mendiz inguraturik dago Euskaleri, bere izkuntza oraindik zintzo zaintzen duena; baño esan bear dizuet, gure mendiak baño obeki zaintzen duela gure elizkoitasuna ta Bus- kalefiaren santutasuna, gure izkuntza, gaurkoan askok gai- izesten duten onek. Gure asaba edo aufekoak beti uste izan dute euskaldunik etzitekela izan siñismenik (federik) gabe. Ofelaxe ikasi gendun aurizarotik, Aralar'ko Goiangeru Migel santuari kantatzen: Euskaldunak pobre izan gintezke; ezta euskaldunik federik gabe. Bayona'ko Eliz bafutiko Gotzai (Obispo) jaunak, azkeneko urteko Agoztuaren 6'ean argitaratu zuen Boletiñean, jakitera ematen du zer afera atsegingafiak egin zaizkion bere bafutiko Euskalerietan, ikustaldia egitean, eta gero dio: «Ez nezaken au ezafi gabe utzi: efi onek zaindu du bere siñistea”. «Zer gauzak lagundu ote dute —dio— Euskaleriak bere siñis- mena zaintzeko? Gauza asko dire»: «Ezta-bairik gabe izkuntza da zaintzale aundia. Euskal- dunak ba-du bere izkuntza; ofi lotua da; ori mintzatzen du, ori eztu uzten frantzeragatik. Frantzerazko egunariak nekez du arentzat atsegiñik. Argatik egunari gaiztoak kalte gutxi egiten du zorionezko lufalde ontan». «Euskaldunak anima erlijiokoia du. Siñistegabea ikusteak