BCCPAM000R57-2-18p2d000000000

e E Ufuneko eztaiak ufez, eldu ta lufez. E!xeko anderea nongo, gure aideak anzo. Nornai aspertzeko gai izandu naiz eta emen azkena. Oraiko aldian, euskara geroago eta zokoetaratuago dugu- larik, euskaldunak ere, elkafen beartzenago dugu. Euskararen onak ez ditugu gure baitarik asmatuko, ez bai dugu gure gogoa euskarazko bazka garbietan alatu; baizik eta erdarbazketan Gogoz afotzak gara, ala uste ezpadugu ere. Orgatik; euskeldun garbiekin ari garela; gutun zaafetan irakurtzen ari garenean, oartuago bear ginuke miletan, itzeri baño, efaneri; efanera, eta itza zuufetan dago gure arbasoen ja- kitatea, guk uste baño aberatsago dena. Luzegi litzeke efan ditudan efanera orien mamia, guziek argi ikusteko doian nik argitzea, eta aldez nere bizkafa meafa delarik, zabala bearluke gai untarik lotzeko. Ala izanik ere; zuek, nik bezain argi, ikus dukezue, euskara gai izan dela eta dela gogoeta gorenenak eta bitzienak argitzeko. Gogoeta ilunenak argirat emateko. Aspaldi danik gure gogoak afoztuak baditugu, ez eman euskararen gain, gure dugun efua edo obena; euskaldunena da beraz obena eta ez euskararena. Orain, gure gogoak afoztu ondoan egin nai dugu euskara bat, gure ortoki edo moldetara eta ori, ez da bide zuzena. Gure gogoak biurtu bear ditugu euskararen moldetara. Euskararen ortkoiak (orma-molde) Euskeldun utsen baitan ditugu. Eta leengo gutun zaafetan, efanera eta ateraldi bakanetan. Baño ortkoi oriek gal ez daizten, euskaldun guzien lana da eken biltzea eta eken argitaltzea. Bein argitalduez geroz, orain ezpada, gero, norbaitek bilduko ditu; eken mámiaz aren gogoa bazka- tzeko eta ez dira betiko galduko,