BCCPAM000R57-1-40000000000000

Eutsi esiari Nere adiskide Etxegarai’tar Bonifazio jaunari Nere afizko mendi-txabola bafenerafio eldu zan zure ifintzia: pakezko ifintzi, dei maitetsua, euskaldun-biotz on baten oyu bizia. i z Ai! nik al ba-nu zure dei ori nere asnasez bertso auetan indartu, t’odol biurtu, t’euskaldun danon biotz-bafuan gafa dariola sartu..! Euskal-semeak..! Euskerik gabe nola liteke, noletan Euskal-eria? éZertako degu gure basoko zugaitz-gafiean txoririk ez dun kabia? ¢Ez al-da izkuntza geren aitonak joan bafio len eman ziguten musua, ta aiekin beti alkartu eta lotutzen gaitun maitasun-laztan estua? Geren aitonak ta gure Efia maite ditugu énolaz, ba, maite ez euskera..? Gerok, gure eskuz ustekabean gure ilobia ai! egiten ari gera. Euskera il-eta, gure izatea ta izen garbia eroiko dira ilundira; afizko esi-gafieko lorak, afek lur jota, lorak be, lur jota dira.