BCCPAM000R57-1-40000000000000

_Ametsetan igaro nuan gau osoa; gaur artako ametsa bai amets gozoa! Lafe eder bat nekusan mendi-egal-pean eta artalde ugaria or-emen lafean. Nun nai artzai-txabolak goian eta beran, arkume jaiobefi zuritxoen eran. Udaran goiz-aldean guziok lafera bazral-ondoan, befiz, basoko itzalpera. T’etzanda lo-kuluxka egin ondorean dilin-dala aterperontz ilunabafean. Beti txabola-aufean artzafiorak ernai, otsoarekin nunbait bufukan egin nai. Amatxok maite duan lez bere semea artzaiok maite dute beren artaldea. Mendian galtzen ba-da bildots ala ardia, aren bila an da laister artzai-nagusia; ta an dabil mendiz-mendi arkitu-artean ta arkiturik musuka dakar bizkafean. Orduan jai dagite mendian artzaiak t’entzun oi-dira an txistu ta abesti alaiak; besotan dabilkite laztanka gaxoa, jaten damaiotela esne ta taloa. Aien maitasun onek txoratu nifiuan ta aiekin bizitzea erabaki nuan.