BCCPAM000R47-1-05p07d00000000

3 ‘ Emen ai gera ifalak eiten entendimendu arifia. Lekunberri’ko aitzian, Ezta erreza guk esatia gure bertsoak adi ditzaten oiek merezi adifia. __ gaur Euskalerri guzian. Zer pasako litzake gu oiek Narb.—Geuren Obispo ta Apaiz jaun oiek bezelakoak bagiiia? aitxen dute biotz fifa, Guk baiio obeki zerbitzen ttuzte errietan zabaltzen ai zaizkigu Kristo eta Ama Birjifia. Jaungoikoaren Dotrina; Narbarte.—Gauza ederra au esan gabean ez dakigunei erakurritzen nolaz egon ixilikan? egiten dute alegifia. Euskaldunok geren arrazoitan Beran faltikan ez genduke guk ezdegu bekaturikan. gero jatorrak bagiiia. Jaunak, galtzera ez dezaun utzi Ezkurdia.—Bekatariak egin bear du lengo oitura zarrikan. dolorekin esamiiia; Mundu ontan guretzat bai al da Zeruko Aita jarri zaidazu izkuntza obegorikan? 2’gn Sayoa: Ofizioa emanda elkarrekin teman. EZKURDIA: Apustuetan jokalaria. NARBARTE: Ezda apostularia, ezta joan ere. Ezkurdia.—Nere errietatik bestik ez jakin Ezkurdia—Oso gustura gu asi gera ni ixilikan egonda: bertso lanian burrukan; Adiskidea, jarri didazu au ere kobratzia degula izugarrizko demanda. ez ikasia eskolan. Diru asko nik jokatzen men det Galtzen den diruk neri penarik apustuetara juanda. ez dit ematen sekulan; Ori da nola egin bear det galtzen dedana ongi sartzen da nik boltsan gutxi izanda. beste batzuen sakelan. Narbarte.—Pobria dala gizon onek oain Narbarte.—Onek gaur diru gutxi duela esan digu emendikan; berak eman digu itza; obligatutzen banau pixka bat bear bezela zer dan ez daki aituko du ederrikan: mundu ontako bizitza. Jokatu gabe ez du utzitzen Bizio txarra berekin dauka, irabazitzen dunikan. beti kartera murritza; Diru kontatzen onek etxean berriz e pobre egongo zera batere ez du lanikan. apustuan ba zabiltza. MOISES JASO eta PEDRO ARRASTIO Gaya libre dutela elkarrekin teman. Jaso.—Pentsa zazute Bertsolariak Arrastio.—Kantu lanean, nere laguna, degula iftioiz solarte; zertako olako negoziok? piska bat itxoren ezazute Motibo gabe nik entzun biar au nik esanikan arte: olakoxe despreziok; Pena aundia artutzen det au egi aundi ta argi dala bizi zerelako aparte. badakizute guziok: Eskerrik asko publikoari, Euskalerri’n eran bizi danik zer moduz bizi zerate? Espafia ontan etziok. Arrastio.—Aitu dezute nere lagunak emen eman duen itza; Ofizioa emanda elkarrekin teman. elkar ezin menderatu naian JASO: Tabernaria. zertan ementxen gabiltza; ARRASTIO: Tabernara juaten dana, zu, zer zarata ekarri duzun bafia pagatzen ezduana. San Pedro’k dabuka giltza, 5 Ni ez nazu emen txoratuko, Jaso.—Tabernaria nere izatez, alper alperrik zabiltza. au zorioneko lana! Jaso.—Onek dionez toreazale zerbait esan biar gertatzen dala aundi xamarra naizela; emen dudarik ez dana. ori entzun arren etzai bada Bein bear eta juntatu gera muatuko neri azala. bikote bat elkargana; Errespuesta emango diot nere laguna au beti dago tokatutzen dan bezela: zorrik kentzen ez duana. — Nik laister menderatuko det Arrastio.—Nere lagunak jarri nau orain zakurrak katu bezela. asi beratik gorafio,