BCCPAM000R42-3-27p03d00000000

84 Lapuren Menpean lik ibiltzeko agindu ziguten. Ura ixiltasuna ibar andi artan! Efekaren gurguraia, oreifien oiuak, oz- topo-egin ta mifi-artutakoen baten aiotsak beste- rik etzan entzuten. Goizaldean turuta jotzen du- te; eta egunetik egunera ugalduz dijoan lapur-tal- de ura /usuwdn-go zabaldi andira biltzen da be- reala. An agintariak kokoriko eseri ta jende guzi ura inguru inguru dutela, izketan diardute bizi bi- zi; guk eztugu ordea aien itz bat ere aditzen. Bi ordu edo iraun zuen izketaldiak, eta gero agertu zanez, gorabera andiko asmoak artu zituzten. Jo zuten befiro turuta; orduan fusildunak abia- . tzeko gertu jafi ziran. Gu, atxilok, armadunengan- dik ufun samar geunden, eun soldadu bere men- dean zituen buruzagi baten kontura. Gure eskue- tan utzi zituzten bandera gofia ta oe-tresnak eta eskopeta ustuak. Buruzagiak: «Etofi nere ondo- tik!» oiu egiten digu, eta abiatzen gera aren jafai mendian gora, baifia ez beste lapufek itxuraz beintzat jo bear duten aldera. Nik ezarian galde- tzen diet lagunai: «Nora dijoaz gofiak?» Eta e- rantzun zidaten: «Egoaldera noski, Shensi pro- bintziara.» Egun oso artan, Azaroaren 23’an, aruntz-onuntz ibili gifian bafio sasitsu itxietan; baztefak ezagu- tu gabez, beni baifio geiagotan bidea galdu genu- = rps ewe