BCCPAM000R42-3-27p03d00000000

20 Lapufen Menpean en zubi gabeko ibai aiek erosoago igarotzeko, eta jo genuen efekan beera basoen eguzki-alde- rontz. 42—Barua austen dut. Oraindik luzaro atxilo egon bearko nuela ate- ra nuen befiz ere Lingtximiao-n gertatu zitzai- dan ortatik; ez neukan beraz nere zorigaitz orta- ta etsitzea besterik, Ezer ere jaten ez nuela ba- zekiten lapurtalde osoan, eta jaki bereziak nai nituela begitandu zitzaien. «Zer nai duzu jateko?» galdegin zidaten atxiloen arduradunek. Eta nik erantzun: «Janari afuntak nai ditut, esaterako: patata, sagar, udare, maats, ogi-puska bat, bes- terik ez; aragiaz eztut axolik bat ere.» Nere es- kabide ortaz afitu ziran, eta beren buruei eragi- fiez ola zioten: «Sagafak, udareak, maatsa... bi- dal dezazkiotela bere etxetik!» Jan-gabe egoteak mesede egin zien Bartolome A. eta Isidro Anaiari, lenbailen etxera joateko bi- dea izan zitzaien ta. Neretzat ordea ezpata gal- gafi bat zan baru ori, eta guzien aufean barua austea erabaki nuen. Ematen zidatena jan, ematen etzidatena eskatu, besten janariak ostu egiten ni- tuen, arako teologoen esanera zuur ura gogoan nuela. «Bear gofian, gauza guziak guzienak di-