BCCPAM000R42-3-27p03d00000000

tex 76 Lapufen menpean tzea. Oraindik luzaro atxilo egon bearko nuela etsitzen nuen gero ta geiago. Azaroaren 18’an Lingtximiao ondoan egin ge- nuen gaua; efi ori lenago gorabera andikoa izan zan noski, feria ere izaten zan artan; orain orma- zar-multzu bat da. Gau artan, atxiloen mendizu- loaren buru Sintxangti izeneko bat egon zan. Lo egin genuen efixkan, lapufek egin zituzten beren gaixtakeriak, al zuten guzia ostu ta emakume gaixo bat gaizki erabili zuten. Azaroaren 19’an, igandean, goiz jaiki gifian; egun ortan ibilketa luzeak egingo genituela atera genuen ortik. Bi kilometro bezelatsu ibilitakoan, eskui aldetik norbaitek nere izenez deitzen nin- duela sumatzen dut; nere misiolari-lagunak bida- litako bigafen beferosleak ziran. Izketa auxe izan nuen aiekin:—«Nondik zatoz- te?»—«Sanxélipu-tik».—Eros-sari osoa ekafi al duzue?«— «Ez, erdia bakafik.»— «Non duzte bada?» —«Lapur-buruei eman diegu.»— «Eta la- pur-buruak zer esan dizuete?»>— «Ekafi duguna gutxi dala, eta beste erdia ekartzeko; gaifiera pa- per batean jafi dizkigute ekafi bearko ditugun beste gauza asko, milaka dolareko baliokoak. »— «Ez al dago lokabe utziko nautelako usterikP»— «Oraingoz bat ere ez.»—«Zer diote Sanxelipu-n?